Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 w Krakowie

Zagadnienie Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 w Krakowie ma dziś ogromne znaczenie, gdyż dotyczy szerokiego spektrum ludzi i ma istotne reperkusje w różnych obszarach życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 w Krakowie i przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Ponadto przeanalizujemy różne podejścia i opinie na temat Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 w Krakowie, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję na ten temat. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę staramy się rzucić światło na Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 w Krakowie i zaoferować nowe perspektywy, które zachęcają do refleksji i debaty.

Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58
Zabytek: nr rej. A-767 z dnia 22 sierpnia 1988[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Grodzka 58

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58”
Ziemia50°03′20,58″N 19°56′18,45″E/50,055717 19,938458

Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Grodzkiej na krakowskim Starym Mieście. Od północy przylega ona do ewangelickiego kościoła św. Marcina.

Historia kamienicy

W 1602 na miejscu obecnej kamienicy wzniesiono budynek szpitala dla księży emerytów. W 1607 został on przejęty przez parafię św. Marcina. W 1806 mieścił się w nim depozyt amunicji. W 1816 kamienicę przejęła parafia ewangelicka[2][3]. Ze względu na zły stan techniczny została ona wyburzona na przełomie XIX i XX wieku. Na jej miejscu wzniesiono w latach 1910–1911 nową kamienicę, według projektu Jana Zawiejskiego. Posiada ona cechy niewielkiego pałacu miejskiego z neobarokowymi zdobieniami. W centralnym miejscu fasady, na wysokości pierwszego piętra, zlokalizowano wykusz, nad którym umieszczono kartusz z datą ukończenia budowy – 1911[4].

22 sierpnia 1988 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[1]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[5].

Przypisy