Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole
W dzisiejszym świecie Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole to temat, który zyskał na znaczeniu i budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie. Od lat Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole jest przedmiotem debat i badań ekspertów z różnych dziedzin, którzy starają się zrozumieć i przeanalizować jego implikacje w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o podejście historyczne, naukowe, kulturalne czy społeczne, Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole wzbudził ciekawość i uwagę ludzi na całym świecie. W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego dzisiejszy wpływ.
 nr rej. 460/201 z dnia 7.05.1991 r.[1]
| |||||||||||||||||||
| kaplica cmentarna | |||||||||||||||||||
 Kaplica Przemienienia Pańskiego | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Koła  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu kolskiego  | |||||||||||||||||||
 52°11′11″N 18°37′14″E/52,186389 18,620556
| |||||||||||||||||||
Kaplica Przemienienia Pańskiego w Kole – neogotycka świątynia położona na cmentarzu rzymskokatolickim w Kole. Wybudowana została na początku XX wieku. Znajduje się na terenie osiedla Przedmieście Kaliskie.
7 maja 1991 roku została wpisana do rejestru zabytków.
Historia
Budowa kaplicy rozpoczęła się pod koniec XIX wieku z inicjatywy proboszcza parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole ks. kanonika Ignacego Górskiego. Po jego śmierci w 1887 roku prace kontynuował kolejny proboszcz, ks. kanonik Edward Narkiewicz[2]. Projektantem i wykonawcą budowli był mistrz murarski Stanisław Pronaszko z Warszawy. Aktu poświęcenia świątyni dokonał 9 sierpnia 1908 roku ksiądz Narkiewicz w obecności księży przybyłych z parafii dekanatu kolskiego. W czasie nabożeństwa cmentarz przepełniony był tłumem wiernych[3]. Do 1913 proboszcz kolski ks. kanonik Wojciech Gniazdowski kontynuował wystrój wnętrza kaplicy[3].
Po 1971 roku proboszcz kolski ks. prałat Serafin Opałko przeprowadził generalny remont, łącznie z naprawą dachu i wieży. Zakupiono wówczas sześć nowych klęczników mogących służyć jako konfesjonały.
W 2013 roku miała miejsce gruntowna renowacja kaplicy – wymieniono na nowe dach i wieżę kaplicy. Poświęcenia odnowionego obiektu 6 sierpnia 2014 roku dokonał biskup włocławski Wiesław Mering[4][3].
Architektura
Kaplica pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego prezentuje styl neogotycki. Niezbyt wielka, 12 metrów długa, 8 metrów szeroka, a wieżyczka wysoka na 24 metry. Zbudowana z cegły palonej, ozdobiona cementowymi ornamentami. Wnętrze kaplicy posiada tylko jeden ołtarz, w którym znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego artysty malarza Józefa Puacza[3]. Posadzka jest terakotowa, biało-czarna. Ściany ozdobione polichromią z 1913 roku.
Po wschodniej stronie znajduje się murowany w wewnętrzną ścianę kamień węgielny przywieziony z góry Tabor w 1979 roku. Na zewnątrz, obok wejścia, umieszczona jest tablica upamiętniająca ofiary ludobójstwa na Wołyniu[3].
Pod kaplicą znajdują się katakumby księży, którzy zmarli pełniąc posługę w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Kole[3].
Duszpasterstwo
Kaplica położona jest na terenie parafii Podwyższenia Krzyża Świętego. Msze święte są tu sprawowane z okazji świąt Przemienienia Pańskiego (6 sierpnia), Wszystkich Świętych i Zaduszek (1 i 2 listopada). W kaplicy odbywają się także msze pogrzebowe.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 .
- ↑ Nekropolia Kolska. .
- ↑ a b c d e f Nowacki Marcin: Kolska góra Tabor. kurierkolski.pl, 2023-08-05. .
- ↑ al. Nowacki Marcin: Diecezja Włocławska. . .
