Karol II Zły

Ten artykuł od 2017-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Karol II Zły

Karol II Zły
Król Nawarry
Okres	od 1349 do 1387
Poprzednik	Joanna II z Nawarry
Następca	Karol III Szlachetny
Dane biograficzne
Dynastia	Evreux
Data urodzenia	10 października 1332
Data śmierci	1 stycznia 1387
Ojciec	Filip z Évreux
Matka	Joanna II z Nawarry
Żona	Joanna Francuska
Dzieci	Maria Karol III Szlachetny Bonna Piotr Filip Joanna Blanka Leonel Joanna
Multimedia w Wikimedia Commons

Karol II Zły (hiszp. Carlos el Malo; ur. 10 października 1332 w Évreux, Francja, zm. 1 stycznia 1387 w Pampelunie, Hiszpania) – hrabia Évreux i Beaumont w latach 1343–1387, król Nawarry w latach 1349–1387 i lord Albret.

Poza królestwem Nawarry w Pirenejach, posiadał rozległe ziemie w Normandii odziedziczone po ojcu, Filipie d'Évreux, oraz kompensacje, które otrzymała jego matka, Joanna II, za zrzeczenie się praw do tronu Francji oraz jej dziedzicznych lenn w Brie i Szampanii. Przez długie lata miał nadzieję na odzyskanie tych praw (jako wnuk króla Ludwika X), które stracił na mocy ugody z 1328.

W lutym 1352 w Chateau du Vivier, ożenił się z Joanną (1343–1373), córką króla Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej.

Był zamieszany w zabójstwo (8 stycznia 1354) konetabla francuskiego i faworyta króla Jana II - Karola d'Espagne (hiszpańskiego). W związku z tym, król Jan zaatakował Évreux i Nawarrę. Karol II zawarł wtedy sojusz (Traktatu z Mantes) z księciem Edwardem - najstarszym synem króla Anglii - Edwarda III i powiększył swoje ziemie. W pewnych okresach wojny stuletniej był sojusznikiem Anglików oraz brał udział w stłumieniu rozruchów chłopskich we Francji znanych pod nazwą żakieria.

W 1361, po przedwczesnej śmierci swego kuzyna, księcia Filipa I z Burgundii, Karol zgłosił roszczenia do tytułu księcia Burgundii, argumentując to zasadami semisalicznymi, jako że był wnukiem Małgorzaty burgundzkiej - najstarszej córki księcia Roberta II z Burgundii (zmarłego w 1306). Mimo to, księstwo zostało przejęte przez króla Jana II, syna Joanny Burgundzkiej, drugiej córki Roberta, który legitymował się jako potomek najsilniej związany z tymi terenami. Wysokie wydatki Karola wynikające z zaangażowanie Nawarry w konflikty zbrojne odbiły się dotkliwie na poddanych, co przyczyniło się do otoczenia władcy złą sławą i nadania mu przydomku Zły^[1].

Zginął w tragicznych okolicznościach. W celach leczniczych, król został owinięty nasączonymi wódką prześcieradłami, które dodatkowo zostały zszyte. Służący podpalił świecą prześcieradła, co spowodowało śmierć w płomieniach Karola Złego^[2].

Z żoną Joanną Francuską, Karol doczekał się siedmiorga dzieci:

• Marii z Nawarry (1360–po 1420), od 1393 żony Alfonsa Aragońskiego,
• Karola III Szlachetnego (1361–1425), który odziedziczył po nim tron,
• Bonny z Nawarry (1364–po 1389),
• Piotra z Nawarry (1366–1412), hrabiego Mortain, od 1411 męża Katarzyny d'Alençon,
• Filipa z Nawarry (1368–zm. w młodym wieku),
• Joanny z Nawarry (1370–1437), żony (1) księcia Jana V Bretońskiego, (2) króla Henryka IV Angielskiego,
• Blanki z Nawarry (1372–1385, w Olite), uczennicy w klasztorze Santa Clara à Estella.

Z Cataliną de Lizaso, Karol miał nieślubnego syna:

• Leonela, bastarda z Nawarry (1378–1413), rycerza, vicehrabiego Muruzabal de Andion,

Z Cataliną de Esparza, Karol miał nieślubną córkę:

• Joannę, bastarda z Nawarry (?-1413), od 1378 żonę Jana de Béarn.