Karol Rybasiewicz

Obecnie Karol Rybasiewicz stał się tematem o dużym znaczeniu w naszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Karol Rybasiewicz znacząco wpłynął na życie ludzi, zarówno osobiste, jak i zawodowe. Od momentu pojawienia się Karol Rybasiewicz wywołał szeroką debatę i był przedmiotem licznych badań i badań. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Karol Rybasiewicz, od jego powstania do dzisiejszego wpływu. Przeanalizujemy, jak Karol Rybasiewicz ukształtował nasze zachowania, nasze interakcje i nasze środowisko, a także zastanowimy się nad wyzwaniami i możliwościami, jakie stwarza.

Karol Rybasiewicz
Wilczyński
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

17 września lub 5 października 1891
Warszawa

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1916
Kostiuchnówka

Przebieg służby
Lata służby

1914–1916

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty

Stanowiska

komendant plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami

Karol Rybasiewicz, ps. „Wilczyński” (ur. 17 września lub 5 października 1891 w Warszawie, zm. 6 lipca 1916 pod Kostiuchnówką) – działacz niepodległościowy, oficer Legionów Polskich, dziennikarz, komendant Polskich Drużyn Strzeleckich, członek komendy Polskiej Organizacji Wojskowej.

Życiorys

Urodził się 17 października 1891 r. w Warszawie, był synem Jana i Apolonii z d. Kijewskiej. Uczył się w gimnazjum rosyjskim, następnie od 1905 r. jako uczestnik strajku szkolnego przeniósł się do szkoły realnej im. Stanisława Staszica. Ostatecznie ukończył gimnazjum filologiczne Mariana Rychłowskiego w Warszawie[1]. Informacja, jakoby rozpoczął studia na Wydziale Prawa UJ, które przerwał w następnym roku, nie znalazła potwierdzenia w archiwum tej uczelni (we własnoręcznym życiorysie podał Wydział Filozoficzny UJ oraz równolegle Szkołę Nauk Politycznych)[2].

Działacz niepodległościowy od 1910, gdy wstąpił do Organizacji Młodzieży Narodowej. Następnie więziony przez władze carskie przez 3 miesiące. Był zastępcą komendanta organizacji wojskowej im. mjr. Waleriana Łukasińskiego. Był także działaczem skautingowym (w 1912 założył drużynę w Wołominie). W 1912 został ponownie aresztowany, w więzieniu przesiedział niecały rok. W 1912 w Krakowie wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich. Następnie ponownie przebywał w Warszawie, gdzie pracował jako dziennikarz. Od jesieni 1913 do wiosny 1914 sprawował funkcję komendanta III okręgu PDS (obejmującego zabór rosyjski). W styczniu 1914 wziął udział w kursie PDS w Rabce, a w miesiącach letnich tego samego roku był uczestnikiem kursu oficerskiego w Nowym Sączu.

Po wstąpieniu do Legionów Polskich, został wysłany przez Józefa Piłsudskiego do Warszawy. Tam został ponownie komendantem PDS w zaborze rosyjskim, a następnie objął dowództwo nad połączonymi PDS i Związkiem Walki Czynnej[3]. Od października 1914 r. do końca lipca 1915 r. pełnił również funkcję komendanta Okręgu Radom POW (od 7 lutego 1915 r. w stopniu podporucznika). W rzeczywistości do Radomia przyjechał jednak dopiero w marcu i poważniejszej działalności nie udało się mu rozwinąć[4].

Od lipca 1915 w składzie I Brygady Legionów Polskich. Dowodził w niej plutonem w 1 kompanii I batalionu 1 pułku piechoty. Zginął podczas odwrotu spod Kostiuchnówki.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Marek Gałęzowski, Rybasiewicz Karol „Wilczyński” idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 223.
  2. ↑ Ibidem.
  3. ↑ Michał Jerzy Chromiński. Działalność III/IX okręgu Polskiej Organizacji Wojskowej (Siedlce) w latach 1914-1918 oraz jej wkład w powstanie i organizację 22 Siedleckiego Pułku Piechoty. „Rocznik Archiwalno-Historyczny CAW”. s. 83. .
  4. ↑ Marek Gałęzowski, Rybasiewicz Karol „Wilczyński” idem, My idziemy w zórz świtanie..., Warszawa: IPN, 2019, s. 225.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923, s. 7.
  6. ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31.

Bibliografia

  • Marek Gałęzowski, Rybasiewicz Karol „Wilczyński” idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 223-226.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .

Linki zewnętrzne