Karol Załęski

W artykule Karol Załęski szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z tym tematem. Od jego pochodzenia i ewolucji po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo – zajmiemy się głównymi kwestiami, które z biegiem czasu stały się przedmiotem debat i refleksji. Dzięki dogłębnej analizie i podejściu multidyscyplinarnemu zagłębimy się w jego historyczne, kulturowe, polityczne i społeczne implikacje, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie we współczesnym kontekście. Ponadto przyjrzymy się najnowszym badaniom i osiągnięciom w tej dziedzinie, a także przyszłym perspektywom, które mogłyby wyznaczyć jej rozwój. Nie przegap całego artykułu na temat Karol Załęski!

Karol Załęski
Ilustracja
porucznik kawalerii porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

23 marca 1900
majątek Bugaj, pow. sandomierski

Data i miejsce śmierci

9–11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1918–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
III powstanie śląskie
II wojna światowa:
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Odznaka honorowa za Rany i Kontuzje
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)
Multimedia w Wikimedia Commons

Karol Załęski (ur. 23 marca 1900 w majątku Bugaj, pow. sandomierski, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Kazimierza i Teresy z Karskich[1], urodzony 23 marca 1900 w majątku Bugaj[2]. Absolwent gimnazjum w Zakopanem[3] (1918)[2]. Ojciec Karola w latach 1916–1917 udzielał pomocy Legionom Polskim. Karol Załęski 2 listopada 1918 wraz z własnym koniem zgłosił się do organizowanego w Przemyślu szwadronu kawalerii. Po zakończeniu walk pod Przemyślem, Chyrowem i Lwowem zimą 1919 wysłany do Szkoły Podchorążych Kawalerii w Warszawie[2], od 15 listopada dowodził plutonem 1 szwadronu. 1 stycznia 1920 mianowany podporucznikiem[2], walczył z pułkiem na froncie bolszewickim. W składzie I Brygady Jazdy brał udział w rajdzie na Korosteń. W 1921 został odznaczony przez generała Stanisława Hallera krzyżem „Virtuti Militari” V kl.[4], a we wniosku o jego nadanie, napisano m.in.[5][6]:

Odznaczył się szczególnie przy forsowaniu rz. Ług. W akcji na Rożno, jako dowódca straży przedniej, uderzył brawurowo na napotkanego nieprzyjaciela, zagarniając kilkudziesięciu jeńców. W akcji na Korzec, jako dowódca patrolu oficerskiego, oskrzydlającym manewrem zdobył 2 kaemy wraz z obsługą. W walkach nad Słuczą i w wypadzie na Zwiahel wykazał odwagę, śmiałość i energię, dzięki którym z powodzeniem wykonał postawione przed jego plutonem zadania bojowe. Ranny nad Berezyną jesienią 1920 roku na froncie nad Słuczem.

Do września 1921 służył w 1 pułku szwoleżerów, jako zastępca dowódcy szwadronu. Na własną prośbę zwolniony do rezerwy. Awansowany do stopnia porucznika rezerwy 2 stycznia 1932[1][2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 zmobilizowany. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. W kwietniu 1940 przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[3]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[3] – lista wywózkowa 014 z 4 kwietnia 1940[2][3], pozycja 7[5]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 w Katyniu[3][2][5] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[7][8]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[9][10][11], jednak Karol Załęski nie został zidentyfikowany. W Archiwum Robla w pakiecie 03656-03, 04[3], znajduje się m.in. informacja, że jesienią 1939 przebywał w obozie jenieckim w Starobielsku[3].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[12][13][14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów".

Życie prywatne

W latach 1922–1925 student uniwersytetów w Krakowie i Poznaniu[3][2]. Właściciel majątku Bugaj[3]. Był żonaty z Katarzyną z Duninów, bezdzietny[1].

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d BETA Księgi Cmentarne , ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl .
  2. ↑ a b c d e f g h Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 723.
  3. ↑ a b c d e f g h i Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 339.
  4. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1146.
  5. ↑ a b c d Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 328.
  6. ↑ Karol Załęski - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy , www.ogrodywspomnien.pl .
  7. ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl , polskieradio.pl (pol.).
  8. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
  9. ↑ Historia Zbrodni Katynskiej (pol.).
  10. ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia , www.polskieradio.pl (pol.).
  11. ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” (pol.).
  12. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem , edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 (pol.).
  14. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. , web.archive.org, s. 125 (pol.).
  15. ↑ na podstawie

Bibliografia