Kazimierz Belina-Brzozowski

W tym artykule zbadamy wpływ Kazimierz Belina-Brzozowski na różne obszary codziennego życia. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na społeczeństwo, Kazimierz Belina-Brzozowski był ostatnio przedmiotem zainteresowania i debaty. Przeanalizujemy, jak Kazimierz Belina-Brzozowski zmienił dynamikę pracy, relacje międzyludzkie i sposób, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Ponadto zbadamy różne perspektywy Kazimierz Belina-Brzozowski i jego powiązanie z aspektami kulturowymi, historycznymi i technologicznymi. Mamy nadzieję, że poprzez ten artykuł przedstawimy szeroką i kompletną wizję wpływu Kazimierz Belina-Brzozowski na naszą współczesną rzeczywistość.

Kazimierz Belina-Brzozowski
Ilustracja
major pilot major pilot
Pełne imię i nazwisko

Kazimierz Jan Belina-Brzozowski

Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1895
Honorówka

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1953
Kielce

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

I Legion Polski
Brygada Strzelców Polskich
3 syberyjskim pułku zapasowym
2 eskadra wywiadowcza
1 pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obserwatora
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Jan Belina-Brzozowski (ur. 20 grudnia 1894?/1 stycznia 1895 w Honorówce, zm. 21 lutego 1953 w Kielcach) – major obserwator pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. Ojciec pisarza Zbigniewa Belina-Brzozowskiego[1].

Życiorys

Syn Emeryka Stefana i Marii z Tarnowskich. Ukończył 6-letnią Szkołę Handlową oraz rok wyższego kursu języków wschodnich[2][3]. Po wybuchu I wojny światowej 15 listopada 1914 jako ochotnik zgłosił się do I Legionu Polskiego[2][3], gdzie służył od listopada 1914 roku do maja 1915. 2 listopada 1915 został przeniesiony do II batalionu Brygady Strzelców Polskich[3] i brał udział w walkach z Niemcami na Nowogródczyźnie[4].

Po rozformowaniu Brygady został wcielony do armii rosyjskiej. 20 listopada 1916 roku został skierowany do szkoły wojskowej[3] w Tyflisie, którą ukończył w kwietniu 1917. Od maja pełnił funkcję dowódcy obozu jeńców w 3 syberyjskim pułku zapasowym. Następnie w kwietniu 1918 roku otrzymał przydział do 40 pułku syberyjskiego, a w maju do II Korpusu Polskiego w Rosji[2]. Brał udział w bitwie pod Kaniowem, gdzie 11 maja 1918 roku został ranny i dostał się do niewoli niemieckiej[3].

13 listopada 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego, otrzymał przydział do Kierownictwa Transportów Wojskowych. 31 października 1919 roku został skierowany na kurs do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych[3] w Toruniu[5]. Po jego ukończeniu w marcu 1920 został przydzielony do 2 eskadry wywiadowczej. Wyróżnił się podczas lotu wywiadowczego przeprowadzonego 6 lipca 1920 roku w rejonie Brześcia. Pomimo ciężkiego postrzału w brzuch, wykonał zadanie do końca, a dopiero później pozwolił pilotowi na powrót na lotnisko[6][a].

Do marca 1922 roku był leczony i przechodził rekonwalescencję w szpitalach w Warszawie i w Częstochowie. 20 lutego 1922[b] po 2–letniej rekonwalescencji otrzymał przydział do 1 pułku lotniczego w Warszawie, skąd 3 kwietnia został przeniesiony na stanowisko kierownika filii Centralnych Zakładów Lotniczych[3]. 8 kwietnia 1922 otrzymał awans na stopień kapitana[3]. Pracował tam do 13 czerwca 1924 (m.in. na stanowiskach kierownika kancelarii, kierownika warsztatów w Składach CZL), następnie został kierownikiem referatu personalnego w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych[4]. 1 września[c] 1924 roku został skierowany na III kurs doskonalący przy Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie[8].

16 stycznia 1925 roku został mianowany dowódcą 12 eskadry lotniczej w 1 pułku lotniczym, 17 kwietnia 1925 został skierowany na kurs pilotażu w Bydgoskiej Szkole Pilotów. Po jego ukończeniu 9 października 1925 został mianowany dowódcą 14 eskadry lotniczej w 1 pl[3], pełnił tę funkcję w okresie listopad-grudzień 1925 roku. Następnie został przeniesiony na stanowisko Komendanta Portu Lotniczego Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu. W październiku 1927 roku został przeniesiony do 4 pułku lotniczego, również na stanowisko Komendanta Portu Lotniczego, a następnie na stanowisko kwatermistrza 4 pl[4]. 28 lutego 1928 został awansowany na stopień majora[3]. Z dniem 31 grudnia 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[9].

Zmarł 21 lutego 1953 w Kielcach, został pochowany na cmentarzu Starym (kwatera 9-C)[10].

Awanse

Ordery i odznaczenia

Za służbę w lotnictwie Wojska Polskiego otrzymał odznaczenia[11][4]:

Uwagi

  1. ↑ Marian Romeyko[7] podaje, że był ranny w obie nogi
  2. ↑ Zieliński i Wójcik podają datę 13 marca
  3. ↑ Zieliński i Wójcik podają datę 10 października

Przypisy

  1. ↑ eKurier - Życie jako czarodziejska opowieść , ekurier.24kurier.pl .
  2. ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. ↑ a b c d e f g h i j Zieliński i Wójcik 2005 ↓, s. 28.
  4. ↑ a b c d BELINA-BRZOZOWSKI Kazimierz. biblioteka.wsosp.pl. . (pol.).
  5. ↑ Niestrawski 2017 ↓, s. I/129.
  6. ↑ Tarkowski 1991 ↓, s. 79.
  7. ↑ Romeyko (red.) 1933 ↓, s. 141.
  8. ↑ Brzozowski Belina Kazimierz Jan mjr obs. pil.. bequickorbedead.com. . (pol.).
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 398.
  10. ↑ Kazimierz Brzozowski-Belina. niebieskaeskadra.pl. . (pol.).
  11. ↑ Niestrawski 2017 ↓, s. I/243, 247, 259.
  12. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 534.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437.

Bibliografia