W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Kazimierz Olszowski. Od początków do dzisiejszego znaczenia, zbadamy wszystkie aspekty tego tematu/osoby/daty. Odkryjemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ na polu kultury i jego znaczenie w różnych aspektach życia codziennego. Dzięki analitycznemu i krytycznemu podejściu zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Kazimierz Olszowski, aby zaoferować pełną i obiektywną wizję tego fascynującego tematu/osoby/daty. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i nauki!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1865 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Poseł RP w Niemczech | |
Okres |
od 7 czerwca 1923 |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł / Ambasador RP w Turcji | |
Okres |
od 25 października 1928 (od 7 lipca 1930 jako ambasador) |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Kazimierz Olszowski (ur. 12 grudnia 1865 w Mieronicach, zm. 12 maja 1933 w Ankarze) – polski prawnik i dyplomata. Poseł w Niemczech (1923–1928), poseł i ambasador w Turcji (1928–1930).
Ukończył gimnazjum w Warszawie i Wydział Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, studia uzupełniające odbył w Paryżu, Berlinie i Petersburgu. W 1895 został sekretarzem w sądzie powiatowym, następnie rozpoczął praktykę adwokacką. W grudniu 1897 wszedł ponadto zarządu i był jednym z pierwszych dyrektorów Towarzystwa Budowy i Prowadzenia Hoteli w Warszawie, którego głównym udziałowcem był Ignacy Jan Paderewski.
W okresie I wojny światowej działał w Radzie Głównej Opiekuńczej, w wydziale rejestracji szkód wojennych. Po utworzeniu Tymczasowej Rady Stanu został dyrektorem Komisji Windykacji Strat Wojennych. Po odzyskaniu niepodległości objął stanowisko dyrektora Departamentu Odszkodowań w Ministerstwie Skarbu. W sierpniu 1920 przeszedł do pracy w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, został wkrótce dyrektorem Departamentu Prawno-Traktatowego. Brał udział w licznych konferencjach międzynarodowych.
W dniu 22 kwietnia 1921 mianowany pełnomocnikiem do rokowań z Niemcami, podpisał m.in. konwencję w sprawie Górnego Śląska, umowę sanitarną i umowę w sprawie tzw. not Kriesa, tzn. banknotów emitowanych przez Niemców w czasie I wojny światowej na terenie Królestwa Polskiego.
Był konkurentem Konstantego Skirmunta do objęcia stanowiska ministra spraw zagranicznych. 7 czerwca 1923 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym w Berlinie. Pełnił tę funkcję do 1 lipca 1928, po czym objął funkcję posła, a następnie (od 4 lipca 1930) ambasadora w Ankarze.
Zmarł 12 maja 1933 w Ankarze w czasie pełnienia misji[1]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 31-1-29,30)[2].