W dzisiejszym świecie Kazimierz Roman Dębicki reprezentuje temat o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum populacji. Od momentu pojawienia się Kazimierz Roman Dębicki przyciąga uwagę naukowców, ekspertów, specjalistów i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Dzięki zasięgowi przekraczającemu granice geograficzne i kulturowe Kazimierz Roman Dębicki stał się punktem zbieżności wymiany opinii, wiedzy i punktów widzenia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Kazimierz Roman Dębicki, analizując jego znaczenie, ewolucję w czasie i jego wpływ w teraźniejszości. Jednocześnie zbadamy przyszłe implikacje Kazimierz Roman Dębicki w stale zmieniającym się świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
20 stycznia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
26 lutego 1980 |
Poseł RP w Jugosławii | |
Okres |
od 16 maja 1935 |
Poprzednik | |
Następca | |
Poseł RP na Kubie[2] | |
Okres |
od 1 października 1942 |
Następca |
Wiktor Lerczak (jako przedstawiciel PRL) |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Kazimierz Roman Dębicki (ur. 20 stycznia 1896[3] w Samborze, zm. 26 lutego 1980 w USA) – polski dyplomata.
Ukończył studia prawnicze, następnie studiował w Akademii Konsularnej w Wiedniu. W czasie I wojny światowej służył w latach 1915–1917 w Armii Austro-Węgier, dochodząc do stopnia podporucznika artylerii.
Od lipca 1919 w służbie dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, początkowo jako pracownik kontraktowy w poselstwie RP w Wiedniu (1919), następnie był attaché z tytułem sekretarza legacyjnego w Delegaturze RP, a potem w poselstwie w Budapeszcie (1919–1924) i sekretarzem Poselstwa RP w Brukseli (1924–1927). Od 1 października 1927 do 1 października 1933 pełnił obowiązki radcy, a następnie dyrektora gabinetu ministra spraw zagranicznych.
16 maja 1935 mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym przy rządzie Królestwa Jugosławii w Belgradzie, a po ataku III Rzeszy na Jugosławię 6 kwietnia 1941 opuścił wraz z personelem poselstwa Belgrad, by od 10 sierpnia 1941 do 30 sierpnia 1942 kontynuować misję przy rządzie Królestwa Jugosławii na emigracji w Kairze i Londynie. Od października 1942 do 5 lipca 1945 był posłem w Hawanie z zakresem terytorialnym placówki obejmującym: Kubę, Dominikanę i Haiti. Po zakończeniu II wojny światowej wykładał w Georgetown University w Waszyngtonie. Był autorem prac z zakresu historii stosunków międzynarodowych.