Kazimierz Zenkteller

W dzisiejszych czasach Kazimierz Zenkteller to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w branży zawodowej, wpływ na społeczeństwo, czy po prostu ze względu na swój ogólny interes, Kazimierz Zenkteller stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. Więcej informacji na temat Kazimierz Zenkteller i jego znaczenia stało się dla wielu priorytetem, ponieważ jego implikacje mogą być znaczące w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zgłębimy temat Kazimierz Zenkteller i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach.

Kazimierz Zenkteller
Warwas
Ilustracja
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1884[1]
Wojnowice

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1955[1]
Jędrzejów

Przebieg służby
Lata służby

1906−1907, 1914−1922

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego,
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Stanowiska

d-ca V Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wlkp.,
d-ca VII Brygady Rezerwowej,
d-ca 23 Dywizji Piechoty,
d-ca III powstania śląskiego

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
powstanie wielkopolskie,
III powstanie śląskie,
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

posiadacz ziemski

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941)
Grób Kazimierza Zenktelera na Cmentarzu św. Rocha w Buku

Kazimierz Zenkteller (Zenkteler[a]), ps. Warwas (ur. 27 stycznia 1884 w Wojnowicach[1], zm. 22 stycznia 1955 w Jędrzejowie[1]) − podpułkownik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski i śląski, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Wojnowicach, w ziemiańskiej rodzinie kupca Edwarda i Joanny z Szyfterów[4][1]. Po ukończeniu gimnazjum w Poznaniu, został powołany w 1906 roku na jednoroczny kurs do wojska pruskiego[5]. W 1909 r. otrzymał awans na sierżanta rezerwy[5]. Walczył w I wojnie światowej w szeregach wojska niemieckiego[1]. Ciężko ranny 1 sierpnia 1914 we Flandrii (góra Kennel), został, w stopniu podporucznika artylerii, zwolniony z armii[1] jako inwalida.

Był jednym z czołowych organizatorów przygotowań do powstania wielkopolskiego. W czasie powstania dowodził na froncie zachodnim, potem był dowódcą V Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wlkp.[1] W grudniu 1918 r. brał udział w obradach Polskiego Sejmu Dzielnicowego. W kwietniu 1919 awansowany do stopnia kapitana[1]. Na bazie kompanii bukowskiej organizował 1 pułk rezerwowy (później 155 pułk piechoty)[1]. W czasie wojny z bolszewikami 1920 roku dowodził VII Brygadą Rezerwową[1]. W grudniu tego roku objął dowództwo nad nowo powstałą 23 Dywizją Piechoty. Od 6 czerwca 1921 roku z polecenia władz Polski objął dowództwo sił powstańczych na Górnym Śląsku, w miejsce zdymisjonowanego Macieja Mielżyńskiego.

W styczniu 1922 roku przeniesiony został do rezerwy[6]. W Roczniku Oficerskim z 1924 roku figuruje, jako podpułkownik rezerwy 73 pułku piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 32. lokatą. W latach 20. był członkiem Kapituły Orderu „Odrodzenia Polski”[7].

Zajął się gospodarowaniem w swoim majątku w Mieściskach w Wielkopolsce, w powiecie szamotulskim, gmina Duszniki. W czasie II wojny światowej wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, osiadł w Jędrzejowie w woj. kieleckim, gdzie spędził resztę życia i został pochowany. 27 grudnia 2001 roku jego ekshumowane prochy złożono w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu przy ul. św. Rocha w Buku (kwatera A od ul. św. Rocha/ganek)[8].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Stosowane są dwie pisownie nazwiska: Zenkteller[2] oraz Zenkteler[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Andrzej Kowalczyk, Buk. Zarys dziejów miasta, Poznań: Kantor Wydawniczy SAWW, 1989, s. 90-91, ISBN 978-83-85066-00-2, OCLC 169689461.
  2. ↑ Naczelna Komenda Wojsk Powstańczych, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  3. ↑ (np. w Zwycięzcach Leszka Adamczewskiego i Sławomira Kmiecika, Poznań: Wydawnictwo Polskapresse Sp. z o.o. Oddział Prasa Poznańska, 2008, ISBN 978-83-88965-77-7)
  4. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 164.
  5. ↑ a b Zdzisław Kościański, Ppłk Kazimierz Zenkteller, Poznań: IPN, 2019, s. 6.
  6. ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 1.
  7. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 31.
  8. ↑ Miasto i Gmina Buk - groby powstańców wielkopolskich. . .
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 654 − wskazany jako Zenkteler Kazimierz.
  10. ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 165.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 9 kwietnia 1921, s. 654 , polona.pl (pol.).
  12. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249
  13. ↑ Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 157 z 19 lipca 1921. 
  14. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 14, 31.
  15. ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 83)

Bibliografia