Klára Bánfalvi to temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Dzięki bogatej i zróżnicowanej historii był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po globalne implikacje, Klára Bánfalvi wzbudził bezprecedensowe zainteresowanie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Klára Bánfalvi, analizując jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie. Poprzez szczegółową analizę postaramy się lepiej zrozumieć to zjawisko i jego wpływ na nasze codzienne życie.
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1931 | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 lipca 2009 | |||||||||||||||
Wzrost |
162 cm | |||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Klára Fried-Bánfalvi (ur. 9 maja 1931 w Budapeszcvie, zm. 15 lipca 2009 w Wiedniu[1]) – węgierska kajakarka żydowskiego pochodzenia[2].
Kajakarstwo zaczęła uprawiać w wieku 12 lat w klubie Elektromos MSE. Później reprezentowała Honvéd, Vörös Lobogó i Újpesti Dózsa. W latach 1947–1963 była członkinią węgierskiej kadry[3].
Brązowa medalistka olimpijska z Rzymu[4].
Zawody w 1960 były jej drugimi igrzyskami olimpijskimi, debiutowała w 1948 w Londynie i zajęła czwarte miejsce w jedynce. W 1960 brązowy medal zdobyła w kajakowej dwójce na dystansie 500 metrów, płynęła wspólnie z Vilmą Egresi. W tej konkurencji byłą złotą medalistką mistrzostw świata w 1954 (wraz z Hildą Pintér)[3]. Zdobyła dwa brązowe medale mistrzostw Europy w 1959 w jedynce na dystansie 500 metrów i w 1961 w czwórce na 500 metrów[5].
W 1968 roku przeprowadziła się do Austrii i wraz z mężem prowadziła restaurację w centrum Wiednia. Współpracowała też z radiem Wolna Europa. Zmarła 15 lipca 2009 w Wiedniu[3] po długiej chorobie[6].