Klasztor podwójny

W dzisiejszym świecie Klasztor podwójny zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Od momentu pojawienia się przyciągnął uwagę i zainteresowanie niezliczonych osób, stając się powracającym tematem rozmów we wszystkich obszarach. Jego wpływ rozprzestrzenił się na wszystkie zakątki świata, wzbudzając gorące zainteresowanie i wywołując gorące debaty. Klasztor podwójny pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie, znacząco wpływając na sposób, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat. W tym artykule szczegółowo zbadamy zjawisko Klasztor podwójny, analizując jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na dzień dzisiejszy.

Św. Fruktuozus z Bragi – autor reguł dla klasztorów podwójnych
Opactwo w Fontevraud, które było niegdyś klasztorem podwójnym

Klasztor podwójny – wspólnota zakonna, w której mnisi i mniszki żyją wspólnie pod przewodnictwem jednego przełożonego (lub przełożonej), zamieszkująca bądź ten sam budynek, bądź dwa nieodległe budynki, korzystająca ze wspólnych dóbr i wspólnie sprawująca liturgię[1].

Źródeł tego sposobu życia można doszukiwać się już u początków monastycyzmu (por. wspólnoty św. Bazylego i św. Makryny albo św. Pachomiusza i jego siostry). Z terenów Egiptu wspólnoty te rozprzestrzeniły się do Italii i Galii, a stamtąd na Półwysep Iberyjski, do Anglii oraz na tereny współczesnej Belgii i Holandii[2]. W Hiszpanii do tego typu klasztorów wstępowały nierzadko całe rodziny wraz z niewolnikami i służbą. Ta forma życia zakonnego wydała jednak niewielu świętych i nie zyskała sobie renomy. W Kościele wschodnim zanikła już w IX wieku, natomiast na Zachodzie (mimo kryzysu w wiekach VIII–X) pojawiała się do XIV wieku. Najdłużej przetrwała w obrządku maronickim (tereny Libanu) – aż do XVI wieku[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Klauza 1984 ↓, s. 180.
  2. ↑ Klauza 1984 ↓, s. 181.
  3. ↑ Klauza 1984 ↓, s. 179.

Bibliografia