Klaudiusz Labeon

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Klaudiusz Labeon. Na przestrzeni dziejów Klaudiusz Labeon budził wielkie zainteresowanie ludzkością, czy to ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie w dziedzinie nauki, czy po prostu ze względu na jego wpływ na kulturę popularną. Od swoich początków do chwili obecnej Klaudiusz Labeon odegrał fundamentalną rolę w życiu ludzi, stając się fascynującym przedmiotem badań zarówno dla ekspertów, jak i hobbystów. W tym tekście proponujemy zbadać różne aspekty Klaudiusz Labeon, analizując jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach.

Claudius Labeo – arystokrata z germańskiego plemienia Batawów z I w n.e., który walczył po stronie Rzymian w czasie powstania Batawów w latach 69-70 n.e.

Marek Hordeoniusz Flakkus dowodzący armią rzymską wysłał pod wodzą legata Muniusza Luperkusa dwa legiony V Macedinica i XV Primigenia stacjonujące w Casta Vetera (obecnie Xanten) w celu stłumienia rebelii wywołanej przez Juliusza Cywilisa w rejonie tzw. wyspy Batawów u ujścia Renu. W skład XV legionu wchodziły pomocnicze oddziały spośród Ubiów, Trewerów i Batawów. Jazdą batawską dowodził Klaudiusz Labeon. Gdy Luperkus zaatakował Cywilisa na terenach Batawów, jazda Labeona przeszła w czasie bitwy na stronę rebeliantów. Sam Labeon pozostał wierny Rzymianom, więc został pojmany przez Cywilisa i odesłany do Fryzów[1]. Udało mu się uciec z niewoli dzięki przekupieniu strażników. Przyłączył się w Colonia Agrippina (obecnie Kolonia) do oddziałów Diliusza Wokuli dowódcy legionu XXI Rapax. Dowodził oddziałem jazdy i przeprowadził kilka udanych akcji przeciw Kanninefatom[2]. Przekonał część plemienia Nerwiów i Tungrów do wspólnego wystąpienia przeciwko Cywilisowi. Jednakże w starciu przy moście na rzece Moza Tungrowie przeszli na stronę Batawów, a Nerwiowie złożyli broń[3]. Samemu Labeonowi udało się uciec do Gallii Belgica[4], gdzie ścigał go Cywilis.

Przypisy

  1. Tacyt, Dzieje IV 18. Tacyt wspomina o osobistych animozjach między Cywilisem a Labeonem.
  2. Tacyt, Dzieje IV 56.
  3. Tacyt, Dzieje IV 66.
  4. Tacyt, Dzieje IV 70.

Źródła

Bibliografia

  • Agnieszka Bartnik: Powstanie Cywilisa 69-70 n.e. Zabrze - Tarnowskie Góry: Inforteditions, 2011, s. 63, 77. ISBN 978-83-89943-73-6.

Linki zewnętrzne