W dzisiejszym świecie Koço Kokëdhima zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę zawodową, akademicką, czy osobistą, Koço Kokëdhima stał się tematem wspólnego zainteresowania osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę rozwoju społeczeństwa wyzwania związane z Koço Kokëdhima stają się coraz bardziej złożone, a potrzeba zrozumienia jego konsekwencji staje się coraz bardziej nagląca. W tym artykule zbadamy różne aspekty Koço Kokëdhima i jego wpływ na różne obszary codziennego życia. Od jego historii po obecne zastosowania, zajmiemy się wieloma aspektami Koço Kokëdhima i jego wpływem na współczesne społeczeństwo.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
21 kwietnia 1959 |
---|---|
Przynależność polityczna | |
Małżonek |
Brixhida Kokëdhima |
Koço Kokëdhima (ur. 21 kwietnia 1959 w Qeparo) – jeden z najbogatszych albańskich przedsiębiorców, założyciel dziennika Shekulli i polityk należący do Socjalistycznej Partii Albanii.
W 1984 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Tirańskiego[1]. Pod koniec tego roku rozpoczął pracę w Naftowym Instytucie Geologicznym w Fierze (alb. Institutit Gjeologjik të Naftës në Fier)[1].
Kokëdhima był zaangażowany w przemianę systemową w Albanii związaną z upadkiem komunizmu; w 1991 roku założył pierwszą prywatną firmę w Albanii; była to firma budowlana o nazwie Rilindja[1]. Szkolił nowych albańskich przedsiębiorców i pomagał im w otwieraniu oraz rozwijaniu ich firm[1].
W 1997 roku założył dziennik Shekulli, który już po kilku miesiącach stał się jednym z najbardziej poczytnych dzienników w Albanii[1]. Był znany ze swojej niezależnej polityki redakcyjnej i sprzeciwu wobec premierów Albanii: Fatosa Nano i Sali Berishy[1].
W latach 1998–2013 kierował Organizacją Wolnych Albańskich Przedsiębiorców (alb. Organizatën e Sipërmarrësve të Lirë Shqiptarë)[1].
9 maja 2016 roku utracił mandat posła albańskiego parlamentu. Było to efektem złamania przez niego art. 70 konstytucji albańskiej, który zabrania deputowanym wykorzystywania środków publicznych przez podlegające im firmy prywatne[2]. Należał do parlamentarnej Komisji Gospodarki i Finansów oraz jednocześnie Przewodniczącym Parlamentarnej Grupy Przyjaźni Albańsko-Chińskiej[1].
Ma żonę Brixhidę oraz trzy córki: Besę, Borę i Erę[1].