Kościół św. Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie
W tym artykule przeanalizujemy i zagłębimy się w Kościół św. Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie, temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Kościół św. Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie stał się przedmiotem zainteresowania zarówno ekspertów, jak i amatorów, a jego znaczenie w naszym obecnym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty Kościół św. Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie, od jego wpływu na kulturę popularną po jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego. Celem tego artykułu są wywiady z ekspertami, szczegółowe analizy i konkretne przykłady, które rzucą światło na Kościół św. Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie i zaoferują czytelnikowi pełniejszy i bardziej dogłębny obraz tego fascynującego tematu.
 nr rej. 54 z 5 lutego 1965
| |
 Zespół klasztorny reformatów w Koninie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Konin |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
Wspólnota zakonna |
| Właściciel | |
| Prowincja |
Matki Bożej Anielskiej |
| Gwardian |
o. Jeremiasz Marek Szewczyński OFM |
| Klauzura |
nie |
| Typ zakonu |
męski |
| Liczba zakonników |
6 |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół | |
| Fundator | |
| Styl |
barokowy |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy | |
Położenie na mapie Konina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
 52°12′12″N 18°15′20″E/52,203333 18,255556
| |
| Strona internetowa | |
Kościół świętej Marii Magdaleny i klasztor Reformatów w Koninie – rzymskokatolicki kościół parafialny i klasztor franciszkanów reformatów w Koninie, na dawnym Przedmieściu Kolskim, przy ulicy Reformackiej.
Kościół św. Marii Magdaleny pochodzi z roku 1727, barokowy, jednonawowy. Posiada trzy ołtarze późnobarokowe z połowy XVIII wieku. W kościele zachowała się rzeźba Pieta Chrystusa Frasobliwego, o charakterze ludowym, z roku 1430, oraz gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z 1490 roku. Klasztor przytyka od wschodu dwoma skrzydłami do kościoła. Zabudowanie klasztorne wzniesione w 1733 przez brata Mateusza Osieckiego. Dwukondygnacyjny na planie podkowy z wirydarzem pośrodku. Kondygnacje oddzielone gzymsem kordonowym. U zbiegu skrzydeł północnego i wschodniego rotunda na cokole mieszcząca pierwotnie bibliotekę. Dawniej kościół klasztorny, od 1969 również parafialny[1].
Przypisy
- ↑ Piotr Maluśkiewicz: Zabytkowe klasztory w Wielkopolsce. Poznań: Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, s. 132-135. ISBN 83-87816-75-2.