Kościół San Zeno w Pizie

W dzisiejszym świecie Kościół San Zeno w Pizie stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Wraz z postępem technologii i globalizacją Kościół San Zeno w Pizie staje się coraz ważniejszy we współczesnym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko historyczne, wybitna osobowość, aktualny temat czy jakikolwiek inny istotny aspekt, Kościół San Zeno w Pizie przykuł uwagę osób z różnych kultur, grup wiekowych i kontekstów. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i aspekty Kościół San Zeno w Pizie, analizując jego wpływ, implikacje i możliwe reperkusje w różnych obszarach.

Kościół San Zeno w Pizie
Chiesa di San Zeno a Pisa,
Abbazia di San Zeno a Pisa
sala wystawowa i koncertowa
Ilustracja
Fasada kościoła
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Piza

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół łaciński

Wezwanie

św. Zenona

Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół San Zeno w Pizie”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół San Zeno w Pizie”
Ziemia43°43′22,80″N 10°24′27,11″E/43,723000 10,407531
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół San Zeno (pol. kościół św. Zenona, znany także jako abbazia di San Zeno – opactwo św. Zenona) – były rzymskokatolicki kościół w Pizie, zbudowany w X–XII wieku, w XV stuleciu przebudowany, a w 1809 roku zdesakralizowany. Po długotrwałych pracach konserwatorskich otwarty w 2000 roku. Wykorzystywany obecnie jako sala wystawowa lub koncertowa.

Historia

Kościół San Zeno jest starszy niż Piazza dei Miracoli[1]. Pierwsze wzmianki o nim pochodzą z 1029 roku. Położony w pobliżu Piazza Santa Caterina, na obszarze znanym w średniowieczu jako „alle grotte” (przy jaskiniach), a to z powodu zachowanych tam, starszych budowli, wykorzystywanych jako źródło zaopatrzenia w materiały budowlane[2]. Za kościołem znajduje się starożytna Porta San Zeno (Brama św. Zenona), w XIII wieku znana także jako Porta Monetaria (Brama Mennicza), ponieważ znajduje się w pobliżu średniowiecznej mennicy[3].

Kościół wchodził początkowo w skład opactwa benedyktynów, którego budowę rozpoczęto przed X wiekiem. Wykopaliska prowadzone w latach 60. XX wieku ujawniły czworoboczną strukturę podzieloną na 3 nawy, zamknięte odpowiednio 3 apsydami. Wyższe partie świątyni pochodzą z XII wieku[2]. Kościół znalazł się następnie w obrębie klasztoru kamedułów, a na początku XV wieku uległ całkowitej przebudowie[4]. W 1809 roku przestał pełnić funkcję sakralną[5].

Po długich pracach konserwatorskich został ponownie otwarty w październiku 2000 roku. W średniowiecznym budynku organizowane są wystawy sztuki współczesnej i koncerty muzyczne[3]. W celu przywrócenia kościołowi pełni jego funkcji opracowano w 2015 roku projekt jego renowacji, sfinansowany przez Fondazione Pisa (Fundację Pizy) i Gminę Piza. Chodziło zwłaszcza o wykonanie nowego dachu, aby zapobiec przedostawaniu się wody do wnętrza. Niezbędna była także wymiana instalacji wewnętrznych. Wykonanie tych prac umożliwi wznowienie w kościele spektakli i imprez kulturalnych[1].

Architektura

Różnorodność stylów architektonicznych kościoła widoczna jest w jego fasadzie. W przyziemiu znajduje się portyk, ozdobiony motywami geometrycznymi w stylu romańskim[3]. Pierwszą kondygnację, położoną ponad portykiem, wypełniają biforia umieszczone w ślepych arkadach, również ozdobione motywami w stylu romańskim. Drugą kondygnację wypełnia duży, okrągły otwór, zwieńczony herbem arcybiskupa Pizy[2].

Wnętrze

Wnętrze przedstawia plan bazyliki z trzema nawami, przedzielonymi rzędami kolumnami z antycznymi kapitelami[4]. Do wystroju użyto marmuru i kamienia. Wnętrze jest asymetryczne, podobnie jak świątynia na zewnątrz. Łuki mają różne rozmiary i prezentują różne style (łuki półkoliste i ostrołuki)[6]. Zachowały się ślady pierwotnej budowli, wzniesionej między X i XII wiekiem[4].

  • Portyk
    Portyk
  • Wnętrze – widok w kierunku prawej nawy
    Wnętrze – widok w kierunku prawej nawy
  • Wnętrze – nawa środkowa
    Wnętrze – nawa środkowa

Przypisy

  1. ↑ a b Gianluca Campanella: Quell’abbazia più antica di Piazza dei Miracoli. iltirreno.gelocal.it. . (wł.).
  2. ↑ a b c TurismoPisa: Chiesa di San Zeno. www.turismo.pisa.it. . (wł.).
  3. ↑ a b c Turismo in Toscana: L'Abbazia di S.Zeno. www.turismo.intoscana.it. . (wł.).
  4. ↑ a b c TravelItalia: Abbazia di San Zeno. guide.travelitalia.com. . (wł.).
  5. ↑ Torrepisa.it: San Zeno. www.torredipisa.it. . (wł.).
  6. ↑ LaKinzica.it: San Zeno. www.lakinzica.it. . (wł.).