W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Konstanty Janicki, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Konstanty Janicki to temat budzący debatę i kontrowersje, ponieważ ma wiele perspektyw i sprzecznych opinii. W tym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Konstanty Janicki, analizując jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i jego znaczenie w bieżącym kontekście. Ponadto zagłębimy się w możliwe implikacje Konstanty Janicki i różne stanowiska, jakie istnieją w tej sprawie. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się wszystkiego, co musisz wiedzieć o Konstanty Janicki!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk zoologii | |
Doktorat | |
Profesura | |
Polska Akademia Umiejętności | |
Status |
członek krajowy czynny |
Uczelnia |
Konstanty Stanisław Janicki (ur. 4 listopada?/16 listopada 1876[1] w Moskwie[2], zm. 25 października 1932 w Warszawie) – polski zoolog, parazytolog i cytolog. Twórca polskiej szkoły parazytologicznej, profesor na Uniwersytecie Warszawskim.
Był synem inżyniera Stanisława Janickiego i Emilii z domu Pelizzaro, córki spolonizowanego kupca Pawła Pelizzaro. Jego dziadkiem był Stanisław Janicki, profesor Szkoły Politechnicznej w Warszawie.
Ukończył Szkołę Realną Wojciecha Górskiego w Warszawie w 1893 roku. W 1894 roku rozpoczął naukę na Uniwersytecie w Lipsku[1]. Studia kontynuował na Uniwersytecie we Fryburgu[1] i Uniwersytecie w Bazylei, gdzie w 1906 roku otrzymał tytuł doktora filozofii. Przez pięć lat pracował w laboratorium Giovanniego Battisty Grassiego w Rzymie. Od 1911 pracował w Instytucie Zoologicznym w Bazylei jako asystent, a od 1912 jako docent prywatny. Z emigracji powrócił w 1919 roku i został profesorem zoologii na Uniwersytecie Warszawskim. Był członkiem Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Umiejętności[1] i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Popełnił samobójstwo w 1932 roku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim[3] (kwatera 172-2-12/13)[4].
Janicki jako pierwszy opisał, wspólnie z Feliksem Rosenem, cykl rozwojowy bruzdogłowca szerokiego[5][6]. Badał też pierwotniaki pasożytnicze, u których opisał aparat parabazalny. Zajmował się również parazytologią ewolucyjną. Autor koncepcji powstania i rozwoju pasożytnictwa.