Konstanty Lisowski
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Konstanty Lisowski, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Konstanty Lisowski to temat, który wpływa na życie wielu ludzi, ponieważ ma bezpośredni wpływ na różne aspekty naszego społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Konstanty Lisowski, od jego historii i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Konstanty Lisowski, aby zaoferować kompletną i zróżnicowaną wizję na ten temat. Bez wątpienia Konstanty Lisowski to ekscytujący i złożony temat, który zasługuje na naszą uwagę i refleksję.
 pułkownik audytor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 lutego 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9–11 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
sędzia NSW |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
 
| |
Konstanty Lisowski (ur. 22 lutego 1887 w Żytomierzu, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – pułkownik audytor Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 22 lutego 1887 w Żytomierzu, w rodzinie Ignacego i Marii[1][2]. Ukończył osiem klas w V Gimnazjum Klasycznym w Kijowie i w 1905 zdał egzamin maturalny[2]. W 1909 uzyskał dyplom na Wydziale Prawnym Imperatorskiego Uniwersytetu Kijowskiego św. Włodzimierza[2]. Został sędzią w Żytomierzu[2].
19 sierpnia 1920 jako szeregowiec ochotnik został wcielony do Oddziału Zamkowego Ministerstwa Spraw Wojskowych z odkomenderowaniem do Oddziału V Sztabu Generalnego i równoczesnym odkomenderowaniem na kurs w Szkole Podchorążych[2]. 9 listopada 1920, po ukończeniu kursu został mianowany porucznikiem. Od 10 listopada 1920 do 5 listopada 1921 pełnił służbę w Prokuraturze przy Najwyższym Sądzie Wojskowym na stanowisku asystenta, a później podprokuratora[2][3]. 26 marca 1921 został zatwierdzony z dniem 1 lutego 1921 w korpusie sędziowskim, w stopniu majora Korpusu Sądowego[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 43. lokatą w korpusie oficerów sądowych[5]. 2 lipca tego roku został mianowany podprokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych[6]. W latach 1923–1926 pełnił służbę w Prokuraturze przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VII w Poznaniu na stanowisku podprokuratora[7][8][9]. W lutym 1923 był oskarżycielem w procesie o zabójstwo porucznika Zdzisława Bilażewskiego. Od 1928 pełnił obowiązki prokuratora Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr IX w Brześciu[10][11]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 3. lokatą w korpusie oficerów sądowych[12]. 26 lutego 1931 Prezydent RP zwolnił go ze stanowiska prokuratora przy wojskowych sądach okręgowych i mianował sędzią orzekającym w wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z Prokuratury przy WSO Nr IX do Wojskowego Sądu Okręgowego Nr IX na stanowisko szefa sądu[13][14]. Na stopień pułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych[15][16]. 27 maja 1936 został zwolniony ze stanowiska szefa sądu[17] i przeniesiony do Najwyższego Sądu Wojskowego na stanowisko sędziego[2][18][19]. Z dniem 31 maja 1939 został przeniesiony w stan spoczynku[2].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Między 9 a 11 kwietnia 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany[18]. Jego nazwisko figuruje na liście wywózkowej nr 014 z 4 kwietnia 1940[1]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Jego nazwisko nie znalazło się wśród oficerów mianowanych pośmiertnie 5 października 2007 na stopień generała brygady.
Konstanty Lisowski był żonaty z Zofią, z którą miał dwóch synów: Władysława (ur. 30 maja 1911) i Ignacego (ur. 25 sierpnia 1916)[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 11 listopada 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”[20]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928[21][22]
Przypisy
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 351.
- ↑ a b c d e f g h i Historia Prokuratury : Sylwetki prokuratorów poległych w czasie II Wojny Światowe : Gen. bryg. Konstanty LISOWSKI. Prokuratura Krajowa. .
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 411, 740.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921, s. 587.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 303.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 23 z 26 lipca 1922, s. 561.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1085, 1090.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 980, 986.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 8 z 6 lutego 1926, s. 6.
- ↑ Organa 1928 ↓, s. 78.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 693.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931, s. 90, 108.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 308, 882.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 338.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 320.
- ↑ Szurlej 1939 ↓, s. 3.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 464.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 868.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 258, poz. 308.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 308.
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Organa wymiaru sprawiedliwości w W. P.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 8–10, 1928.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Stanisław Szurlej: Pismo l.dz. 42/tjn./39/Sąd. szefa Sądownictwa Wojskowego MSWojsk. do szefa Biura Rejestracyjnego MSWojsk. w sprawie obsady personalnej wszystkich szczebli kierownictwa od początku roku 1935 do września 1939 r. z wyjątkiem sądów polowych, których obsada była dokonywana przez Biuro Personalne MSWojsk.. B.I. 12j . IPMS, 1939-12-13. .