W dzisiejszym świecie Konstanty Puzyna to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ w sferze gospodarczej, Konstanty Puzyna stał się centralnym punktem licznych debat i dyskusji. Wraz z postępem technologii i globalizacją Konstanty Puzyna stał się istotną kwestią w codziennym życiu ludzi, wpływając na takie aspekty, jak relacje osobiste, polityka, zdrowie, edukacja i środowisko. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Konstanty Puzyna na różne aspekty życia codziennego, a także przeanalizujemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
![]() Konstanty Puzyna (1985), fot. A.T.Kijowski | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater |
Konstanty Puzyna, Ket (ur. 13 kwietnia 1929 w Warszawie, zm. 28 sierpnia 1989 w Augustowie) – polski teatrolog, edytor, eseista, publicysta, poeta[1].
Ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Przedstawiciel tzw. krakowskiej szkoły krytyki literackiej.
Debiutował w 1947. Był kierownikiem literackim teatrów: Wybrzeże (1953–1954), Teatru Dramatycznego (1955–1965) i Teatru Ateneum w Warszawie, a także Zespołu Filmowego „X” Andrzeja Wajdy (1972–1973)[2]. Od 1956 do 1969 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Dialog”, poświęconego dramaturgii teatralnej. Od 1971 do 1989 redaktor naczelny pisma. W latach 1968–1971 był stałym felietonistą teatralnym „Polityki”. Pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN. Współpracował także z miesięcznikiem „Teatr”. W latach 1986–1987 wykładał w City University w Nowym Jorku.
Przedmiotem jego fascynacji był teatr XX-wieczny, a zwłaszcza Stanisław Ignacy Witkiewicz jako artysta wszechstronny, prekursorski wobec powojennego teatru europejskiego i, zdaniem Puzyny, genialny[3]. Dokonana przez Puzynę, po latach prac archiwalnych nad rękopisami i maszynopisami (zwykle w złym stanie i słabo czytelnymi) artysty, w 1962 dwutomowa edycja Dramatów Witkacego, zawierająca głównie pierwodruki (tekstów dotąd nieznanych), miała charakter przełomowy dla recepcji pisarza, a dzięki niej dramaty autora Matki trafiły na sceny polskie i obce, stały się też przedmiotem systematycznych badań w Polsce i poza nią.
Opracował też edytorsko pisma teatralne Wilama Horzycy (z Lidią Kuchtówną) i Antonina Artaud (z Janem Błońskim).
Wśród prac autorskich Puzyny przeważają wyrafinowane myślowo i pisane błyskotliwym stylem eseje o teatrze. Rozproszone rozprawy naukowe Puzyny o Witkacym wydano w wersji książkowej już pośmiertnie.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 168-3-7)[4].
Twórczość oryginalna
Prace edytorskie