Kosta Pećanac
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Kosta Pećanac. Niezależnie od tego, czy szukasz informacji na temat Kosta Pećanac, czy po prostu chcesz odkryć wszystko, co ten temat ma do zaoferowania, jesteś we właściwym miejscu. Od jego wpływu na społeczeństwo po różne praktyczne zastosowania – dokładnie zbadamy każdy aspekt Kosta Pećanac. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i nauki, dzięki której zyskasz zupełnie nowe spojrzenie na Kosta Pećanac. Bez względu na poziom Twojej wcześniejszej wiedzy na ten temat, jestem pewien, że znajdziesz nowe i istotne informacje, które będą dla Ciebie bardzo przydatne. Zacznijmy!
.jpg)
| |
 vojvoda
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1903–1918, 1941–1944 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
.svg){kind=small}
Kosta Milovanović Pećanac (cyr. Коста Миловановић Пећанац; ur. w 1879 w Dečani, zm. 25 maja 1944 w Nikolinacu) – serbski wojskowy, vojvoda, przywódca czetników, kolaborant, dowódca partyzantki czetnickiej podczas II wojny światowej.
Życiorys
Ukończył szkołę podoficerską w Belgradzie. W 1904 r. wstąpił ochotniczo do jednego z tworzących się wówczas oddziałów czetników. Uzyskał tytuł wojewody. Uczestniczył w wojnach bałkańskich w latach 1912–1913 jako członek oddziału czetników. Następnie brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii serbskiej. Po jej pokonaniu pod koniec 1915 r., wycofał się z nią na grecką wyspę Korfu. Na początku 1917 r. został wysłany przez dowództwo serbskie na południowe tereny Serbii, okupowane przez Bułgarów. W lutym tego roku stanął na czele powstania, które po początkowych sukcesach, pod koniec marca zostało zlikwidowane. Po zakończeniu wojny został awansowany do stopnia kapitana. W 1932 r. został przewodniczącym paramilitarnego Stowarzyszenia Serbskich Czetników „Petar Mrkonjić”, rozbudowując mocno jego struktury. Krótko przed wybuchem wojny z Niemcami w kwietniu 1941 r., zorganizował prawdopodobnie przy pomocy dowództwa armii jugosłowiańskiej oddział zbrojny złożony z czetników. Krótko walczył przeciwko oddziałom niemieckim.
Po rozbiciu wojsk jugosłowiańskich nawiązał kontakt z Niemcami, po czym pod koniec sierpnia poparł kolaboracyjny rząd gen. Milana Nedicia. Odrzucił propozycję współpracy, wystosowaną przez płk. Dragoljuba Mihailovicia. Do marca 1943 r. w południowej Serbii prowadził walkę przeciwko komunistycznej partyzantce Josipa Broz Tity, a także Albańczykom. Jednakże od jesieni 1942 r. Niemcy zaczęli stopniowo rozbrajać jego oddziały, liczące około 8–9 tys. ludzi. Ostatecznie pozostał mu jedynie 100-osobowy oddział przyboczny, na czele którego przebywał w Sokobanii. W marcu 1944 r. został schwytany przez czetników płk. D. Mihailovicia, a 2 miesiące później zabity na jego rozkaz.