Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej

W dzisiejszym świecie Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej to kwestia, która zyskała duże znaczenie w społeczeństwie. W miarę upływu lat znaczenie i wpływ Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej stają się coraz bardziej widoczne w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu w miejscu pracy po wpływ na zdrowie i dobre samopoczucie, Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej stał się stałym tematem rozmów we wszystkich typach przestrzeni. Aby w pełni zrozumieć to zjawisko i jego konsekwencje, należy przeanalizować różne perspektywy i zachęcić do konstruktywnego dialogu wokół Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej i jego wpływem na dzisiejsze społeczeństwo.

Krakowski Pułk OT
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1963

Rozformowanie

1990

Nazwa wyróżniająca

Krakowski

Patron

Bartosz Głowacki

Tradycje
Święto

5 lipca

Organizacja
Numer

JW 2512

Dyslokacja

Garnizon Kraków

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska obrony terytorialnej

Podległość

Warszawski Okręg Wojskowy

Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej im. Bartosza Głowackiego – oddział obrony terytorialnej ludowego Wojska Polskiego.

Krakowski Pułk Obrony Terytorialnej został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej Nr 010/OTK z dnia 6 maja 1963 roku i zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 069/Org. z dnia 6 maja 1963 roku.

Jednostka została zorganizowana w terminie do dnia 30 maja 1963 roku, poza normami wojska, w garnizonie Kraków, według etatu pułku OT kategorii „A”.

Minister Obrony Narodowej rozkazem Nr 21/MON z dnia 5 lipca 1966 roku nadał pułkowi imię Bartosza Głowackiego oraz ustanowił dzień 5 lipca dorocznym świętem jednostki.

Na podstawie zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 080/Org. z dnia 22 grudnia 1973 roku pułk został przeformowany.

Na podstawie rozkazu Ministra Obrony Narodowej Nr 0101/Org. z dnia 25 sierpnia 1989 roku pułk został rozformowany w marcu 1990 roku.

Struktura organizacyjna pułku

  • dowództwo i sztab
  • 4-6 kompanii piechoty à 3 plutony piechoty i pluton ckm
  • kompania specjalna à pluton saperów, pluton łączności i pluton chemiczny
  • pluton zaopatrzenia

Przypisy

  1. ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 750.
  2. ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 206.
  4. ↑ Przegląd wydarzeń, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (33), Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”, Warszawa 1966, s. 253.
  5. ↑ Kajetanowicz 2008 ↓, s. 210.
  6. ↑ Banaszek 2013 ↓, s. 215.

Bibliografia

  • Tadeusz Banaszek. Obrona Terytorialna Kraju w województwie kieleckim (1963–1975). Organizacja i działalność. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2, 2013. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Kajetanowicz. Wojska Lądowe Obrony Terytorialnej Kraju w systemie bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w latach 1959-1989. „Zeszyty Naukowe Akademii Obrony Narodowej”. 4, 2008. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0867-2245. 
  • Jerzy Kajetanowicz, Wojsko Polskie w systemie bezpieczeństwa państwa 1945-2010, Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza, 2013, ISBN 978-83-7455-316-2, OCLC 857952761.
  • Jerzy Kajetanowicz, Wojska Obrony Terytorialnej Kraju w systemie bezpieczeństwa Polski w latach 1959-1989, „Poligon” Magazyn Miłośników Wojsk Lądowych Nr 2 (37), Magnum X Sp. z o.o., Warszawa marzec-kwiecień 2013, ISSN 1895-3344.
  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.