Krystyna Kersten

Wygląd przypnij ukryj Krystyna KerstenJan Bujnowski
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1931
Poznań

Data i miejsce śmierci

10 lipca 2008
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Grób Krystyny Kersten na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie

Krystyna Kersten z domu Goławska, pseudonim „Jan Bujnowski” (ur. 25 maja 1931 w Poznaniu, zm. 10 lipca 2008 w Warszawie), polska historyk, profesor Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, autorka prac dotyczących najnowszej historii Polski, publicystka; żona Adama Kerstena. W czasach PRL jedna z najpopularniejszych autorek wydawanych przez opozycyjne wydawnictwa podziemne.

Życiorys

Ukończyła w 1954 studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, następnie pracowała w Instytucie Historii PAN. Zajmowała się historią najnowszą Polski, zwłaszcza okresem 1944–1956. Była także członkinią Collegium Invisibile.

Od 1948 do 1957 należała do Związku Młodzieży Polskiej. Po śmierci Bolesława Bieruta i objęciu władzy przez Władysława Gomułkę wstąpiła w 1956 roku do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Była członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy Polskiej Akademii Nauk. Z partii wystąpiła demonstracyjnie 22 sierpnia 1968 roku po wkroczeniu wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. W 1975 roku podpisała tzw. List siedmiu do Edwarda Gierka, w którym krytykowała stosunki wewnętrzne w PRL. Od 1977 działaczka organizowanego przez opozycję w prywatnych mieszkaniach Uniwersytetu Latającego, przekształconego w 1978 roku w Towarzystwa Kursów Naukowych. 20 VIII 1980 sygnatariuszka apelu 64 intelektualistów popierającego postulaty strajkujących stoczniowców. 23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami. Od września 1980 roku w Solidarności. W latach 1980-1981 publikowała w „Tygodniku Solidarność” teksty ujawniające sposób przejęcia władzy w Polsce przez komunistów oraz zbrodnie UB. Badała w szczególności kwestie spraw polskich w dyplomacji przed i po jałtańskiej konferencji trzech mocarstw, wojenne i powojenne przesiedlenia polskiej ludności, polskie podziemie wojskowe i cywilne w oporze przeciw władzy komunistycznej, ewolucja postaw polskiej inteligencji w latach powojennych. Jej książka „Narodziny systemu władzy. Polska 1943–1948” została w 1986 roku uhonorowana Nagrodą Kulturalną „Solidarności”. W 1990 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1994 roku otrzymała tytuł profesora zwyczajnego. W 1997 autorka raportu o stanie wojennym.

Została pochowana na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

Uczniowie

Do uczniów Krystyny Kersten należą: Jan Żaryn, Dariusz Libionka, Paweł Kowal.

Bibliografia podmiotowa

Przypisy

  1. ↑ Fundacja Kerstenow | Krystyna Kersten , kerstens.org   (pol.).
  2. ↑ Collegium Invisibile , www.ci.edu.pl   (pol.).
  3. ↑ Sławomir Cenckiewicz, „Nauka pod lupą”. Środowisko historyków w opiniach Służby Bezpieczeństwa przełom lat 60. i 70., w: Oczami bezpieki i partii. Szkice z dziejów aparatu bezpieczeństwa PRL, Kraków 2006, s. 281.
  4. ↑ a b Krystyna Kersten – Encyklopedia Solidarności , www.encysol.pl   (pol.).
  5. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 )
  6. ↑ Kersten Krystyna (1931–2008) , ihpan.edu.pl   (pol.).

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: Identyfikatory zewnętrzne: