Kung-fu

Dziś Kung-fu to temat, który jest na ustach wszystkich i jest obecny w wielu obszarach społeczeństwa. Jego znaczenie wzrosło wykładniczo w ostatnich latach, wywołując debaty, kontrowersje i duże zainteresowanie ze strony ekspertów i ogółu społeczeństwa. Kung-fu to kwestia, która dotyczy nas wszystkich, ponieważ wpływa bezpośrednio lub pośrednio na nasze życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Kung-fu, analizując jego implikacje, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Stoimy przed problemem, który zasługuje na spojrzenie z różnych perspektyw, aby zrozumieć go w całości i znaleźć alternatywy, aby rozwiązać go w najlepszy możliwy sposób.

Ten artykuł od 2010-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Kung-Fu”. Zobacz też: inne znaczenia tego terminu.
Pokaz kung-fu w klasztorze Daxiangguo w Kaifengu

Kung-fu (z jęz. chiń. 功夫, Gōngfu) – w języku chińskim oznacza osiągnięcie wysokiego poziomu umiejętności w jakiejś dziedzinie. Natomiast zbiorowym określeniem wszystkich odmian chińskiej sztuki walki jest wushu. Za pośrednictwem środków masowego przekazu doszło do pewnego zniekształcenia, polegającego na odejściu od pierwowzoru językowego i upowszechnienia w większości krajów świata zwrotu kung fu właśnie na oznaczenie chińskich sztuk walki. Nie wiadomo, kto pierwszy określił chińskie sztuki walki jako kung fu; takie jednak określenie przyjęło się w większości krajów i stało się normą językową, także w Polsce[1].

W latach 70. XX wieku kung-fu zostało spopularyzowane (najpierw w USA) przez Bruce'a Lee (np. filmy Droga smoka, Wejście smoka, Wściekłe pięści). Oprócz wielu filmów fabularnych nakręcono również serial telewizyjny pod tytułem Kung-fu. Nawet w Chinach pojęcie to zaczęło mieć coraz więcej znaczeń. Z czasem trudno było oddzielić sztuki walki od sportów walki, a słowo Shaolin-Gongfu (Gōngfu, Szaolin Kung-fu) używano na określenie sztuki walki klasztoru Szaolin.

Style

  • Styl Białego Żurawia (Bai He Quan)
  • Styl Małpy (Hou Quan)
  • Styl Modliszki (Tang Lang Quan)
  • Styl Pięść Pięknej Wiosny (Wing Tsun Kuen)
  • Styl Płonącego Smoka (Huo Long Pai)
  • Styl Tygrysa (Hu Quan)
  • Styl Żmii (She Quan)
  • Styl Leoparda (Li Long Tang)
  • Styl Długiej Pięści (Chang Quan)
  • Styl Chow Gar / Jow Ga (Zhou Jia Quan)
  • Styl Kombinacji Walczącej Pięści (Wun Hop Kuen Do)

Filozofia

Słowo kung-fu zbudowane jest ze znaków Gōng (chin. kung – „osiągnięcie, dorobek”) i Fu (chin. fu – „człowiek”). Złożenie obu tych części w jedno pojęcie ma w filozofii chińskiej o wiele głębsze znaczenie. A jeśli całość dorobku i osiągnięć człowieka nazywamy kulturą, najpełniejsze tłumaczenie powinno brzmieć „kultura człowieka”.

Przypisy

  1. ↑ Janusz Szymankiewicz, Jaromir Śniegowski: Kung fu, wu shu: chińska sztuka walki. Szczecin: Wydawnictwo Glob, 1987, s. 9-10. ISBN 87-7007-58-2.