Kurszynowicze

Obecnie Kurszynowicze jest tematem o dużym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją, Kurszynowicze stał się obiektem zainteresowania dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę zawodową, osobistą czy akademicką, Kurszynowicze to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób i który był wielokrotnie omawiany i omawiany. W tym artykule zagłębimy się w temat Kurszynowicze i zbadamy jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego.

Kurszynowicze
Куршынавічы
Куршиновичи
Państwo

 Białoruś

Obwód

 brzeski

Rejon

lachowicki

Sielsowiet

Honczary

Populacja (2009)
• liczba ludności


350[1]

Kod pocztowy

225393

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Kurszynowicze”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kurszynowicze”
Ziemia52°53′06″N 26°19′21″E/52,885000 26,322500

Kurszynowicze (biał. Куршынавічы; ros. Куршиновичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie lachowickim, w sielsowiecie Honczary.

W Kurszynowiczach znajduje się rzymskokatolicka kaplica parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Niedźwiedzicy[2], a w pobliżu miejscowości przystanek kolejowy Romanowszczyzna, położony na linii Równe – Baranowicze – Wilno.

Historia

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie baranowickim[a], w gminie Niedźwiedzica[3]. W 1921 miejscowość liczyła 550 mieszkańców, zamieszkałych w 98 budynkach, w tym 484 Białorusinów i 66 Polaków. 532 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 18 prawosławnego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Uwagi

  1. ↑ do 1919 w powiecie słuckim

Przypisy

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ catholic.by
  3. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia