Temat Kurytyba jest dziś jednym z najbardziej aktualnych, ponieważ ma znaczący wpływ na nasze społeczeństwo. Zajmując się tym tematem, należy wziąć pod uwagę wiele aspektów, od jego historycznego pochodzenia po obecne implikacje. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i punktom widzenia na temat Kurytyba, aby zapewnić pełny i zrównoważony pogląd. Przeanalizujemy różne aspekty składające się na ten temat, a także jego możliwe konsekwencje w sferze osobistej, społecznej i politycznej. Dodatkowo sprawdzimy, jak Kurytyba ewoluował na przestrzeni czasu i jak nadal wpływa na nasze życie dzisiaj.
![]() | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stan | |||||
Burmistrz |
Rafael Greca | ||||
Powierzchnia |
434 km² | ||||
Wysokość |
934 m n.p.m. | ||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
(+55) 41 | ||||
Kod pocztowy |
80000-000 do 87999-999 | ||||
Położenie na mapie Parana ![]() | |||||
Położenie na mapie Brazylii ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
Kurytyba (port. Curitiba) – miasto liczące razem z przedmieściami 3 miliony mieszkańców[1], główny ośrodek polonijny w Brazylii[2]. Przez wielu mieszkańców z polskimi korzeniami nazywana jest „Chicago Ameryki Południowej”.
Położona na południu Wyżyny Brazylijskiej. W pobliżu znajdują się źródła rzeki Iguaçu. Port lotniczy, połączenie z portem morskim (awanportem) o nazwie Paranaguá.
Kurytyba została założona w 1654 roku. W XIX i początku XX wieku szybszy rozwój wskutek osadnictwa z Europy (głównie włoskiego, niemieckiego, a także polskiego).
Miasto jest głównym ośrodkiem skupiającym Polonię w Brazylii[2] (prasa polskojęzyczna, szkolnictwo, instytucje społeczne, kulturalne i religijne), w znacznej mierze zasymilowaną. Według różnych źródeł miasto zamieszkuje od 87[3] do 300[4] tys. osób polskiego pochodzenia.
W 1979 roku miasto otworzyło Lasek Papieża Jana Pawła II (Bosque Municipal Papa João Paulo II / Memorial da Imigração Polonesa) jako jeden z kilku parków etnicznych Kurytyby. W parku organizowane są coroczne uroczystości polonijne, np. święcenie pokarmów na Wielkanoc, koncerty folklorystyczne, festyn wódki[5][6].
Ośrodek meblarstwa, przemysłu spożywczego, włókienniczego, drzewnego, papierniczego, metalowego, chemicznego.