Kőszeg to temat, który wzbudził zainteresowanie i debatę w ostatnich latach. Temat ten, znany ze swojego znaczenia w różnych aspektach społeczeństwa, przyciągnął uwagę ekspertów i osób zainteresowanych zrozumieniem jego wpływu. W miarę zagłębiania się w Kőszeg pojawiają się nowe perspektywy i pytania, które zachęcają do odkrywania jego wielu aspektów. Ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Kőszeg, odnosząc się do wszystkiego, od jego początków po obecne implikacje. Poprzez szczegółową analizę i wzbogacające refleksje ma na celu zapewnienie czytelnikowi szerszego i wzbogacającego spojrzenia na Kőszeg.
![]() Kőszeg: centrum starego miasta | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Komitat | |||||
Burmistrz |
Básthy Béla[1] | ||||
Powierzchnia |
54,66 km² | ||||
Wysokość |
284 m n.p.m. | ||||
Populacja (2005) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
94 | ||||
Kod pocztowy |
9730 | ||||
Położenie na mapie Węgier ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
Kőszeg (niem. Güns, chorw. Kiseg) – miasto na Węgrzech, w komitacie Vas (prawie 11,4 tys. mieszkańców w 2005), położone przy granicy z Austrią u stóp Alp Węgierskich, między Sopronem i Szombathely.
Miasto słynne z powodu historycznej zabudowy oraz obrony zamku przed Turkami w 1532.
W mieście rozwinął się przemysł włókienniczy oraz maszynowy[2].
Osada istniała już w okresie formowania się państwa węgierskiego. Wówczas też w jej pobliżu wzniesiono graniczny zamek Óvar „Stary zamek”. Wkrótce w samym mieście wybudowano tzw. dolny zamek, później wielokrotnie rozbudowywany. Kőszeg stał się ważnym punktem obronnym w pasie umocnień, chroniących Węgry od zachodu. Dlatego też na początku XIV wieku król Karol Robert nadał osadzie prawa miejskie i otoczył ją murami obronnymi.
Najsłynniejszy fragment historii miasta przypada na rok 1532, kiedy to mieszczanie i nieliczna (nie przekraczająca 800 osób) załoga wojskowa pod dowództwem chorwackiego dowódcy Nikoli Jurišicia (węg. Miklós Jurisics) przez 25 dni bohatersko odpierali ataki około 120-tysięcznej armii tureckiej. Po decyzji tureckiej o odstąpieniu od oblężenia ostatni żołnierze tureccy wycofali się z miasta o godzinie 11. Na pamiątkę tego zdarzenia od roku 1777, codziennie o tej godzinie rozbrzmiewają w mieście kościelne dzwony[3]. Miasto, poważnie zniszczone podczas oblężenia, dopiero w XVIII wieku odzyskało znaczenie jako ośrodek rzemieślniczy i handlowy. Z tego okresu pochodzi też większość zachowanej zabudowy starego miasta. Ponowny upadek miasta nastąpił w XIX wieku w związku ze zmianami polityki fiskalnej i celnej cesarstwa Habsburgów. Sytuacja nie zmieniła się po I wojnie światowej, gdy nowa granica państwowa między Austrią i Węgrami przecięła nawet tradycyjne szlaki handlu lokalnego[3]. Stan ten utrwalił się po II wojnie światowej, kiedy to miasto znalazło się w ścisłym sąsiedztwie żelaznej kurtyny.
Miejscowości partnerskie: