W tym artykule będziemy badać i analizować wpływ L’Unità na różne aspekty społeczeństwa. L’Unità jest od dawna tematem debat i kontrowersji, a jego wpływ rozciąga się na wiele dziedzin, od polityki i ekonomii po kulturę i rozrywkę. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, jak L’Unità ukształtował i zmienił otaczający nas świat, a także jakie może mieć to konsekwencje w przyszłości. Od powstania do obecnej ewolucji, L’Unità pozostawił głęboki ślad w historii. Jesteśmy podekscytowani możliwością zagłębienia się w ten temat i odkrycia wszystkich aspektów, jakie ma do zaoferowania L’Unità.
![]() | |
Częstotliwość |
dziennik |
---|---|
Państwo | |
Pierwszy numer | |
Ostatni numer | |
Strona internetowa |
L’Unità [luniˈta] – włoski dziennik o profilu komunistycznym, założony początkowo jako oficjalny organ Włoskiej Partii Komunistycznej, wydawany w latach 1924–2014.
Dziennik był wydawany w Mediolanie od 12 lutego 1924 roku[1] przez polityka i teoretyka marksizmu Antonio Gramsciego jako oficjalny organ Włoskiej Partii Komunistycznej[2]. 8 listopada 1925 roku rząd faszystowski zawiesił wydawanie gazety[3], a po zamachu na Benito Mussoliniego z 31 października 1926 roku l’Unità została oficjalnie zlikwidowana przez władze[4] i odtąd działała jako wydawnictwo podziemne[2]. Po wyzwoleniu Rzymu przez aliantów w czerwcu 1944 roku gazeta ponownie została zalegalizowana i zaczęła się na powrót regularnie ukazywać[4]. W latach 80. l’Unità głosiła ideę eurokomunizmu, odrzucającego „przewodnią rolę ZSRR w ruchu robotniczym”, i przyczyniła się mocno do spopularyzowania tej ideologii[5]. W latach 1989–1991 do gazety dołączana była wkładka satyryczna Cuore, która stała się następnie samodzielnym pismem i ukazywała się do roku 1996[6].
W 1991 roku l’Unità przestała być oficjalnym organem partii komunistycznej[1] i po jej rozpadzie dotykały ją trudności związane z finansowaniem przedsięwzięcia[2]. Wobec przemian partii komunistycznej gazeta zaczęła wspierać Partię Demokratyczną[7]. W okresie od lipca 2000 roku do marca 2001 roku l’Unità nie ukazywała się ze względów ekonomicznych[5], a powróciła na rynek dzięki zaangażowaniu nowych udziałowców[2].
Zmiany nawyków czytelniczych związane z pojawieniem się internetu oraz kryzys gospodarczy we Włoszech doprowadziły do znacznego spadku sprzedaży, a to natomiast doprowadziło do zadłużenia wydawnictwa na kwotę ponad 25 mln €. Ostatnie lata swojego istnienia gazeta zawdzięczała głównie rządowym dotacjom do przynoszących straty dzienników, które wynosiły w latach 2003–2009 ponad 6,3 mln € rocznie[2]. Nakład pisma zmalał z 230 000 egzemplarzy w latach siedemdziesiątych XX wieku, przez 70 000 w roku 2002, do 20 000 w ostatnich latach istnienia[7].
Z powodu kłopotów finansowych i braku porozumienia między akcjonariuszami co do ratowania gazety, przez ostatnie trzy miesiące wydawania l’Unità zespół redakcyjny pracował bez wynagrodzenia[5]. Przedostatnie wydanie gazety ograniczono do trzech zadrukowanych stron, na których informowano o zamknięciu pisma oraz umieszczono reklamę księgarni internetowej, a resztę stron pozostawiono niezapełnioną[2]. Ostatni, ośmiostronicowy[8] numer z 31 lipca 2014 roku[5] zawierał jedynie komentarze redaktora naczelnego l’Unity, Giuseppe Caldarolego[8]. Zamknięta gazeta została przez właściciela Nuova Iniziativa Editoriale[7] wystawiona na sprzedaż[8].