Latarnia morska Westerheversand

W tym artykule dogłębnie zgłębimy temat Latarnia morska Westerheversand i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Latarnia morska Westerheversand jest przedmiotem zainteresowania i debaty od dawna i ważne jest, aby zrozumieć jego konsekwencje w dzisiejszym świecie. Na tych stronach będziemy analizować różne perspektywy Latarnia morska Westerheversand, od historycznego punktu widzenia po jego dzisiejsze znaczenie. Przyjrzyjmy się, jak Latarnia morska Westerheversand ewoluował na przestrzeni czasu i jak wpłynął na nasz sposób myślenia i działania. Podobnie przeanalizujemy obecne i przyszłe trendy związane z Latarnia morska Westerheversand oraz ich wpływ na różne aspekty naszego społeczeństwa.

Latarnia morska Westerheversand
Ilustracja
Zdjęcie lotnicze obiektu (2015)
Państwo

 Niemcy

Miejscowość

Westerhever

Wysokość wieży

40[1] m

Wysokość światła

41[1] m n.p.m.

Zasięg światła

21[2] Mm

Data budowy

1906-1907[1]

Data uruchomienia

1908[1]

Położenie na mapie Szlezwika-Holsztynu
Mapa konturowa Szlezwika-Holsztynu, po lewej znajduje się punkt z opisem „Latarnia morska Westerheversand”
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Latarnia morska Westerheversand”
Ziemia54°22′24″N 8°38′24″E/54,373333 8,640000

Latarnia morska Westerheversand (niem. Leuchtturm Westerheversand) – niemiecka latarnia morska na wybrzeżu Morza Północnego, na sztucznym wzgórku w pobliżu Westerhever[1]. W 1979 roku obsługa została zautomatyzowana, a domki latarników służą pracownikom Parku Narodowego Morza Wattowego i jako placówka badawcza Uniwersytetu w Kilonii[1].

Latarnia została (z wyjątkiem dolnej części i domów) wybudowana z gotowych części żeliwnych, wyprodukowanych przez hutę w Isselburgu[1]. Uprzednio usypano sztuczny pagórek, który zabezpieczał przed wyższym stanem wody i który wzmocniono palami, na których opiera się fundament[1]. Dwa domy dla latarników zostały rozmieszczone symetrycznie, aby zapewnić równowagę na sztucznym podłożu[1]. Budynki zostały oddane do użytku 17 lipca 1907[1].

Latarnia nocą

Oświetlenie było od początku elektryczne – początkowo prąd wytwarzał agregat prądotwórczy, później był dostarczany kablem[1]. Wieża ma wysokość 40 metrów, zaś wysokość światła wynosi 41 metrów[1]. Zasięg białego światła to 21 mil morskich, czerwonego 16,5, a zielonego – 17,5 mil morskich[2].

Latarnia jest udostępniona do zwiedzania (ze względów bezpieczeństwa nie są wpuszczane dzieci do 7 lat)[2]. Istnieje także możliwość zawarcia ślubu w budowli[2].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l Reinhard Scheiblich, Hans Helge Staack: Leuchttürme Lexikon. Wyd. 4. Edition Ellert & Richter, 2010, s. 194-196. ISBN 978-3-8319-0038-1. (niem.).
  2. a b c d Westerheversand. Wasser- und Schifffahrtsverwaltung des Bundes. . . (niem.).