Latopis
W obecnym kontekście Latopis stał się istotnym tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem społeczeństwa. Z biegiem czasu Latopis zyskał na znaczeniu i wywarł ogromny wpływ w różnych obszarach, od polityki po technologię. Dlatego tak ważne jest pełne zbadanie wszystkich wymiarów i konsekwencji, jakie Latopis ma w naszym współczesnym świecie. W tym artykule zagłębimy się w analizę i badanie Latopis, odnosząc się do jego pochodzenia, ewolucji i wpływu w różnych sektorach. Ponadto zastanowimy się nad przyszłymi konsekwencjami, jakie Latopis może mieć dla społeczeństwa i w jaki sposób można najlepiej sobie z nimi poradzić.
Latopis (ukr. літопис, ros. летопись lub летописец, biał. летапіс) – średniowieczna księga dziejopisarska, ruski odpowiednik zachodnioeuropejskich kronik i annałów (roczników). Nazwa nawiązuje do narracji, która była prowadzona w ujęciu rocznym, a historia wydarzeń każdego roku, zwykle zaczynała się od słów „в лето”/„w roku”[1].
Latopisy miały zwykle charakter kompilacyjny, tzn. korzystały zarówno z podań i legend, jak też z ksiąg wcześniejszych dziejopisów i innych dokumentów. Utwór o takiej złożonej, wielowarstwowej strukturze, którego autorstwo trudno przypisać jednemu autorowi określany jest w terminologii naukowej jako zwód. U podstaw powstawania pierwszych latopisów leżą dworskie i klasztorne notatki, prowadzone na bieżąco prawdopodobnie już w X w.
Latopisy powstawały na dworach książęcych i w klasztorach (szczególną rolę odegrała tu słynna Ławra Kijowsko-Peczerska). Do najbardziej znanych latopisów należą m.in. Powieść minionych lat, Latopis Ipatijewski, Latopis popa Duklanina, Latopis kijowski. Stanowią one najważniejsze źródła do historii Rusi, ale zawierają też wiadomości o krajach ościennych, w tym o Polsce.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Źródła do historii Rusi i Rosji, w tym liczne latopisy. hbar.phys.msu.su. .