Leśnianka
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Leśnianka. Niezależnie od tego, czy jesteś ekspertem w tej dziedzinie, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej, ten artykuł jest dla każdego. Zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Leśnianka, od jego historii po dzisiejsze zastosowanie. Odkryjemy możliwe korzyści, wyzwania i obszary kontrowersji, dzięki czemu pod koniec czytania będziesz mógł uzyskać pełniejsze i wzbogacające zrozumienie Leśnianka. Nie przegap tej okazji, aby poszerzyć swoją wiedzę na temat Leśnianka!
 Leśnianka na granicy wsi: Twardorzeczki i Leśnej | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Potok | |
| Długość | 14,65 km |
| Źródło | |
| Miejsce | Dolina Józefata (wieś Lipowe) |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Soła |
| Miejsce |
Żywiec (Pawlusie) |
| Wysokość |
ok. 353 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Leśnianka (też: Leśna[2][3], Zimnik[4] lub Twardorzeczka[5]) – potok, lewobrzeżny dopływ Soły{[6] o długości 14,65 km[7].
Płynie we wschodniej części Beskidu Śląskiego i w południowo-zachodniej części Kotliny Żywieckiej. Jej źródliska znajdują się w Beskidzie Śląskim na wysokości ok. 1050 m n.p.m.[2] na wschodnich stokach obszernego kotła, ograniczonego grzbietami biegnącymi od Magurki Wiślańskiej przez Zielony Kopiec i Malinowską Skałę po Kościelec. Spływa początkowo w kierunku północno-wschodnim. Na wysokości ok. 560 m n.p.m., koło gajówki Ostre, przyjmuje pierwszy ważniejszy dopływ – lewobrzeżny Malinowski Potok. W rejonie wsi Ostre opuszcza Beskid Śląski i dalej płynie już w kierunku wschodnim, łagodnie meandrując w płytkiej dolinie w dnie Kotliny Żywieckiej. We wsi Twardorzeczka, na wysokości ok. 460 m n.p.m., przyjmuje swój największy dopływ prawobrzeżny, potok Twardorzeczka[1]. W żywieckiej dzielnicy Pawlusie, tuż na północ od browaru „Żywiec”, uchodzi na wysokości 353 m n.p.m. do Soły[5].
Podobnie jak inne cieki wodne w dorzeczu Soły, Lesnianka charakteryzuje się znacznymi wahaniami przepływów. Najwyższe stany wód przypadają zwykle na okres od połowy czerwca do połowy lipca, natomiast najniższe na miesiące wrzesień i październik. W październiku, listopadzie i grudniu 1920 r. zanotowano nawet całkowite wyschnięcie koryta w dolnym biegu potoku[8].
Doliną Leśnianki prowadzą znaki żółte szlaku turystycznego z Ostrego na Malinowską Skałę. U wylotu doliny pomiędzy grzbietami położone są „Karczma Pod Zwaliskiem” i parking. Przy parkingu rozpoczyna się ścieżka dydaktyczno-przyrodnicza „Doliną Zimnika”, urządzona przez Nadleśnictwo Węgierska Górka w ramach Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Beskidu Śląskiego”[9].
Woda z doliny Leśnianki od wielu już lat jest dostarczana rurociągiem do browaru w Żywcu, gdzie na jej bazie produkuje się piwo „Żywiec”. Ujęcie znajduje się w dolinie, powyżej parkingu i krzyża, upamiętniającego 4 Polaków, zamordowanych tu przez hitlerowców 20 lutego 1943 r. za udział w ruchu oporu[10].
Przypisy
- ↑ a b Leśnianka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej , Główny Geodeta Kraju .
- ↑ a b Według Geoportalu .
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Pobór wody Zimnik , Nadleśnictwo Węgierska Górka - Lasy Państwowe, 20 września 2012 .
- ↑ a b Geoportal. Mapa topograficzna .
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 137, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Leśnianka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania) , Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej .
- ↑ Tadeusz Ziętara, Krajobraz Ziemi Żywieckiej, wyd. II zmienione, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1976, s. 57.
- ↑ Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, ISBN 978-83-89188-71-7.
- ↑ Mirosław Barański: Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry. Przewodnik turystyczny. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1994, s. 111, seria: Polskie góry. ISBN 83-7005-357-2.
