Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – bieg na 10 000 m mężczyzn
W tym artykule zbadamy fascynujący świat Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – bieg na 10 000 m mężczyzn i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – bieg na 10 000 m mężczyzn to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i amatorów, wywołując debaty i refleksje w szerokim zakresie dziedzin i dyscyplin. Na przestrzeni dziejów Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – bieg na 10 000 m mężczyzn odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu wydarzeń i narracji, wpływając na sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje ze sobą i postrzegają otaczający ich świat. W tej kompleksowej analizie zbadamy różne aspekty i aspekty Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1992 – bieg na 10 000 m mężczyzn, oferując pełny przegląd, który pozwoli czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i znaczenie dzisiaj.
Finałowy bieg przerodził się w pojedynek Skaha z Richardem Chelimo z Kenii. Na trzy okrążenia przed końcem inny zawodnik marokański Hammu Butajjib, gdy był dublowany na 3. okrążenia przez metą, pozostał z nimi przez następne półtora okrążenia przeszkadzając Chelimo. Ostatecznie nie ukończył biegu. Na ostatnim okrążeniu Skah zachował więcej sił i zwyciężył Chelimo o 1 sekundę. Został zdyskwalifikowany przez IAAF za otrzymanie niedozwolonej pomocy, ale po proteście delegacji marokańskiej dyskwalifikację anulowano i Skah został ogłoszony zwycięzcą. Podczas dekoracji został wygwizdany, a Chelimo otrzymał owację na stojąco[1][2].
– rekord świata | – rekord krajowy | – rekord życiowy | = – wyrównany rekord życiowy | – najlepszy wynik w sezonie | = – wyrównany najlepszy wynik w sezonie | – rekord olimpijski
Fn – falstart | DNF – nie ukończył | DNS – nie wystartował | DSQ – zdyskwalifikowany
Eliminacje
Rozegrano dwa biegi eliminacyjne. Do finału awansowało po siedmiu najlepszych zawodników z każdego biegu (Q) oraz sześciu z najlepszymi czasami spośród pozostałych (q).