Leszek Talko

Obecnie Leszek Talko zyskał duże znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ był odczuwalny w gospodarce, polityce, kulturze i codziennym życiu ludzi. Zjawisko to wzbudziło duże zainteresowanie i wywołało kontrowersje w różnych sektorach, które starają się zrozumieć implikacje i konsekwencje, jakie Leszek Talko ma w dzisiejszym społeczeństwie. Dlatego tak istotne jest dogłębne zbadanie tego problemu, przeanalizowanie jego przyczyn, skutków i możliwych rozwiązań w celu sprostania wyzwaniom, jakie stwarza. W tym artykule wpływ Leszek Talko na różne aspekty współczesnego życia zostanie kompleksowo omówiony, aby zapewnić czytelnikowi pełną i szczegółową wizję tego, tak aktualnego dzisiaj, problemu.

Leszek Talko
Wiktor Hagen
Data urodzenia

1965

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Pracodawca

Gazeta Wyborcza

Małżeństwo

Monika Piątkowska

Leszek K. Talko, pseud. literacki Wiktor Hagen (ur. 1965[1]) – polski dziennikarz związany z „Gazetą Wyborczą” i pisarz.

Życiorys

Ukończył studia archeologiczne na Uniwersytecie Warszawskim[2]. Do 2007 pracował w dziale reportażu „Gazety Wyborczej”, następnie niezależny dziennikarz i publicysta. Jest też autorem felietonów o wychowywaniu dzieci (w miesięczniku „Dziecko”), obyczajowych w „Twoim Stylu”. Przez kilka lat pisał felietony obyczajowe wraz z żoną Moniką Piątkowską (Po robocie przy sobocie, Małżeński przegląd prasowy Talków w dodatku telewizyjnym „Gazety Wyborczej”). Na podstawie serii felietonów obyczajowych Talko i Piątkowska napisali scenariusz serialu telewizyjnego „Talki z resztą”, który został wyprodukowany w 2004 i częściowo wyemitowany przez TVP2 w 2005.

Jako Wiktor Hagen autor cyklu kryminałów o komisarzu Robercie Nemhauserze.

W latach 2021–2022 na antenie Halo.Radia prowadził wraz ze swoją żoną Moniką Piątkowską program o tematyce lifestylowej[3].

Nagrody

W 2000 został laureatem nagrody Grand Press w dziedzinie dziennikarstwa specjalistycznego za artykuł „Przyjdzie do mnie facet w czerni” (Magazyn „Gazety Wyborczej” nr 37, s. 6–11)[4].

Publikacje

Przypisy

Linki zewnętrzne