Lew azjatycki

Lew azjatycki

Panthera leo persica[1]
(Meyer, 1826)
Samiec lwa azjatyckiego w łódzkim zoo
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Rodzaj	lampart
Gatunek	lew afrykański
Podgatunek	lew azjatycki
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
zagrożony
Zasięg występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Lew azjatycki, lew perski, lew indyjski (Panthera leo persica) − podgatunek lwa afrykańskiego, ssaka z rodziny kotowatych (Felidae).

Park narodowy w Gir Forest w stanie Gudźarat, w północno-zachodnich Indiach jest ostatnim naturalnym siedliskiem dla ponad 500 lwów azjatyckich^[3], które oddzieliły się od lwów afrykańskich ok. 100 tysięcy lat temu. Rezerwat ma powierzchnię ok. 1412 km². Ten podgatunek zagrożony jest wymarciem.

W europejskich ogrodach zoologicznych przebywa około 60 lwów azjatyckich.

Lwy azjatyckie, w czasach historycznych egzystowały w Grecji, Kaukazie, Persji i od Macedonii Północnej, aż do Indii. Lwy przetrwały do czasów współczesnych tylko w parku narodowym Gir Forest w zachodnich Indiach. W 1907 roku liczebność podgatunku spadła do zaledwie 13 osobników. Objęta ścisłą ochroną populacja lwów zaczęła się stopniowo odradzać – w kwietniu 2015 roku liczyła już 523 osobniki, w tym 109 samców, 201 samic i 213 młodych^[4], podczas gdy w 2010 było to jedynie 411 osobników.

Dzisiejszy lew azjatycki nie ma styczności z tygrysem azjatyckim, również żyjącym w Indiach na wolności, ponieważ tygrys wyginął w parku narodowym Gir Forest.

Naukowcy zamierzają stworzyć drugą populację lwa azjatyckiego w parku narodowym Kuno Wildlife Sanctuary w stanie Madhya Pradesh, by zabezpieczyć gatunek przed wyginięciem w razie epidemii lub w wyniku naturalnych kataklizmów^[3].

Lew azjatycki charakteryzuje się mniejszym stopniem socjalizacji od swojego kuzyna z Afryki. Spotyka się rodzinne stada liczące zazwyczaj 1-2 dorosłe samice i młode, oraz grupy samców (najprawdopodobniej spokrewnionych), które bronią swoich terytoriów zawierających jedno lub dwa stada rodzinne, i łączące się z nimi jedynie na czas godów i polowań na większą zdobycz.

Lwy azjatyckie są mniejsze od podgatunków afrykańskich, jednak podobnie jak u osobników z Afryki samce są większe od samic.

Długość ciała: samice 140–170 cm, samce 170–200 cm

Długość ogona: 70–100 cm

Wysokość w kłębie: 70–100 cm

Masa ciała: samice 120–140 kg, samce 175–225 kg

Sierść lwów jest jasnobrązowa, biała na brzuchu i wewnętrznych częściach nóg, grzbiet i uszy czarne, grzywa samca od brązowej do czarnej. Młode mają cętki, które zanikają z wiekiem. Lwy azjatyckie są nieco mniejsze od swoich afrykańskich kuzynów. Samiec, łatwo rozpoznawalny po grzywie, może ważyć do 225 kg i osiągać wysokość do 1 m w kłębie. Samice są znacznie mniejsze, ważą do 140 kg i nie posiadają charakterystycznej grzywy. Naukowcy zaobserwowali, że lew azjatycki ryczy znacznie częściej od swojego afrykańskiego kuzyna.

Lwy polują głównie na ssaki kopytne, również bydło domowe, antylopy, gazele.

Młode rodzą się od 2 do 4 o każdej porze roku, po ciąży trwającej 100-119 dni i stają się całkowicie niezależne od matki w wieku około dwóch i pół roku.

3-11 dni: otwierają oczy;
10-15 dni: młode zaczynają chodzić. Zanim zaczną dobrze biegać, upłynie trzy do czterech tygodni;
4 tygodnie: zwierzętom wyrastają mleczne zęby;
1-2 miesięcy: pierwsze wyprawy;
3 miesiące: znikają plamy na futrze;
11 miesięcy: lwy uczestniczą w polowaniach;
16 miesięcy: samodzielność;
2 lata: samcom wyrastają grzywy;
2,5 roku: samce stają się dojrzałe płciowo;
2,5-4 lat: samice mają pierwsze potomstwo.