Lew berberyjski

Dziś wkroczymy w ekscytujący świat Lew berberyjski. Przy tej okazji dokładnie przeanalizujemy wszystkie aspekty związane z Lew berberyjski, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Ponadto przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, czy to w społeczeństwie, kulturze, gospodarce, czy w jakimkolwiek innym istotnym obszarze. Mając na celu przedstawienie pełnego i szczegółowego przeglądu, przeanalizujemy różne perspektywy i opinie ekspertów w tej dziedzinie. Lew berberyjski stał się tematem rosnącego zainteresowania i zrozumienie jego natury i ewolucji jest niezbędne, aby zrozumieć jego wpływ na nasze codzienne życie.

Lew berberyjski
Panthera leo leo[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Lew berberyjski
Ilustracja
Lew berberyjski w zoo w Rabacie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

kotowate

Rodzaj

lampart

Gatunek

lew afrykański

Podgatunek

lew berberyjski

Synonimy
  • Felis leo Linnaeus, 1758
  • Felis leo barbaricus Meyer, 1826
  • Felis leo nubicus Blainville, 1843
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Lew berberyjski (Panthera leo leo[2]) – wymarły na wolności podgatunek lwa afrykańskiego[3], ssaka z rodziny kotowatych. Lew berberyjski był również nazywany „lwem północnoafrykańskim”[4], „lwem Atlasu”[5] lub „lwem egipskim”[6].

Charakterystyka

Długość grzywy waha się od 8 do 22 cm[7]. Lew mierzy od 2,30 do 2,80 m[7]. Według dziewiętnastowiecznych myśliwych to mógł być największy lew w historii, lecz nigdy nie udało się tego udowodnić, gdyż lwy w niewoli nie odżywiają się tak, jak na wolności, więc były mniejsze[8]. Badania przeprowadzane w Parku Narodowym Serengeti wykazały, że temperatura otoczenia oraz poziom testosteronu mają wpływ na wielkość i kolor lwów[9].

Historia nazwy

  • W 1939 roku Glover Morrill Allen stwierdził, że Felis leo barbaricus oraz Felis leo nubicus to ten sam podgatunek[13].

Występowanie

Z przekazów historycznych można odczytać, że lew berberyjski występował wzdłuż Nilu oraz Morza Śródziemnego[14]. W XIV wieku p.n.e. Totmes IV polował na lwy berberyjskie[15]. W Libii przetrwał on do początku XVIII wieku, a w Maroku do 1890[16]. Przyczyną wymarcia były polowania, za które dostawało się nagrody[4]. Niektóre badania wykazywały, że lew berberyjski mógł żyć na wolności w małych grupach do połowy lat sześćdziesiątych w Algierii[17]. Lwy tego podgatunku są dalej hodowane m.in. w ZOO w Libercu[18].

Kultura

Lew berberyjski pojawia się wielokrotnie w starożytnej literaturze egipskiej[19]. Posągi i statuetki lwów znaleziono m.in. w Hierankonpolis[20]. Jedno z egipskich bóstw miało lwią głowę[21]. Ponadto, w Afryce Północnej wielokrotnie łapano lwy, aby oglądać je później w amfiteatrach[22]. Reprezentacja Maroka w piłce nożnej mężczyzn ma przydomek „Lwy Atlasu”, z tego tytułu kibice na meczach często noszą maski lwów[23]. Przydomek wziął się od innej nazwy lwa berberyjskiego[23].

Galeria

  • Ostatnie zdjęcie lwa berberyjskiego na wolności
    Ostatnie zdjęcie lwa berberyjskiego na wolności
  • Malowidło przedstawiające polowanie na lwy w Maroku
    Malowidło przedstawiające polowanie na lwy w Maroku
  • Lew i lwica
    Lew i lwica
  • Lew berberyjski w Koloseum w Rzymie
    Lew berberyjski w Koloseum w Rzymie
  • Rzeźba przedstawiająca lwa berberyjskiego
    Rzeźba przedstawiająca lwa berberyjskiego

Przypisy

  1. ↑ Panthera leo leo, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ Cédric Libert i inni, Leishmania infantum infection in two captive barbary lions (Panthera leo leo), „Journal of Zoo and Wildlife Medicine: Official Publication of the American Association of Zoo Veterinarians”, 43 (3), 2012, s. 685–688, DOI: 10.1638/2012-0056.1, ISSN 1042-7260, PMID: 23082544 .
  3. ↑ ATLAS LION , ROYAUME DU MAROC || Jardin Zoologique de Rabat, La rencontre sauvage (ang.).
  4. ↑ a b Broward College Archives and Special Collections, Book of the lion, London: John Murray, Albemarle Street, W., 1913 .
  5. ↑ Wayback Machine , web.archive.org, 3 lipca 2007 .
  6. ↑ Smithsonian Libraries, Mammals of the Soviet Union, Washington, D.C.: Smithsonian Institution Libraries and National Science Foundation, 1988 .
  7. ↑ a b Museum of Comparative Zoology Harvard University, Verfentlichungen der Zoologischen Staatssammlung Mchen, Mchen: Die Staatssammlung, 1950 .
  8. ↑ (PDF) The North African Barbary lion and the Atlas Lion Project , ResearchGate (ang.).
  9. ↑ Peyton West, Sexual Selection, Temperature, and the Lion’s Mane, „Science”, 297, 23 sierpnia 2002, s. 1339–1343.
  10. ↑ Carl von Linné, Lars Salvius, Caroli Linnaei...Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, t. 1, Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758 .
  11. ↑ Johann Nepomuk Meyer, Dissertatio inauguralis anatomico-medica de genere felium. Doctoral thesis., 1826.
  12. ↑ Henri Marie Ducrotay de Blainville, Ostéographie ou description iconographique comparée du squelette et du système dentaire des mammifères récents et fossils pour servir de base à la zoologie et la géologie, „J. B. Baillière et Fils.”, Tom 2, 1843, s. 176.
  13. ↑ Museum of Comparative Zoology Harvard University, Bulletin of the Museum of Comparative Zoology at Harvard College, Cambridge, Mass.: The Museum, 1939 .
  14. ↑ Xavier de Planhol, Le Paysage Animal. L’homme et la Grande Faune: Une Zoogéographie Historique.
  15. ↑ John Gardenen Wilkinson, The manners and customs of the ancient Egyptians., t. Tom 3, 1878.
  16. ↑ C.A.W. Guggisberg, Simba: the life of the lion.
  17. ↑ Simon A. Black i inni, Examining the Extinction of the Barbary Lion and Its Implications for Felid Conservation, „PLoS ONE”, 8 (4), 3 kwietnia 2013.
  18. ↑ lew berberyjski , www.zooliberec.cz .
  19. ↑ American Museum of Natural History Library, Wild beasts; a study of the characters and habits of the elephant, lion, leopard, panther, jaguar, tiger, puma, wolf, and grizzly bear, New York, C. Scribner’s sons, 1894 .
  20. ↑ B. Adams, The Followers of Horus. Studies Dedicated to Michael Allen Hoffman., Oxbow Press, s. 69–76.
  21. ↑ Toby Wilkinson, Early dynastic Egypt, London: Routledge, 1999, ISBN 0-415-18633-1, OCLC 39459003 .
  22. ↑ Field Museum of Natural History Library, Great and small game of Africa. An account of the distribution…, London: Rowland Ward, Limited, 1899 .
  23. ↑ a b AfricaNews, Atlas Lions of Morocco win second CHAN title in a row [Football Planet] , Africanews, 9 lutego 2021 (ang.).