Linda Haglund

W dzisiejszym świecie Linda Haglund jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na życie codzienne, Linda Haglund przykuwa uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów. Zagłębiając się w ten temat, napotykamy mnóstwo informacji, opinii i punktów widzenia, które zmuszają nas do refleksji i kwestionowania naszych własnych uprzedzeń. W tym artykule zbadamy różne aspekty Linda Haglund, badając jego wpływ w różnych obszarach i jego ewolucję w czasie. Od jego powstania do obecnego stanu przestaniemy analizować najbardziej istotne i kontrowersyjne aspekty Linda Haglund, aby zapewnić pełną i wzbogacającą wizję tego tematu.

Linda Haglund

Linda Haglund, 2013
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1956 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	21 listopada 2015 Sztokholm
Wzrost	170 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Mistrzostwa Europy srebro Praga 1978 bieg na 100 m Halowe mistrzostwa Europy złoto Monachium 1976 bieg na 60 m srebro Mediolan 1978 bieg na 60 m srebro Sindelfingen 1980 bieg na 60 m srebro Grenoble 1981 bieg na 50 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Linda Haglund (ur. 15 czerwca 1956 w Sztokholmie, zm. 21 listopada 2015 tamże) – szwedzka lekkoatletka specjalizująca się w krótkich biegach sprinterskich, trzykrotna uczestniczka letnich igrzysk olimpijskich (Monachium 1972, Montreal 1976, Moskwa 1980).

W 1981 została zdyskwalifikowana za stosowanie środków dopingujących^[1][2].

Sukcesy sportowe

• siedmiokrotna mistrzyni Szwecji w biegu na 100 metrów – 1974, 1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1981^[3]
• pięciokrotna mistrzyni Szwecji w biegu na 200 metrów – 1975, 1976, 1977, 1978, 1979
• siedmiokrotna halowa mistrzyni Szwecji w biegu na 60 metrów – 1972, 1974, 1976, 1978, 1979, 1981, 1984^[4]

Rok	Miasto	Zawody	Konkurencja	Wynik
1974	Göteborg	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 60 m	6. miejsce
1976	Monachium	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 60 m	złoty medal
1978	Mediolan	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 60 m	srebrny medal
1978	Praga	Mistrzostwa Europy	bieg na 100 m bieg na 200 m	srebrny medal 7. miejsce
1979	Wiedeń	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 60 m	5. miejsce
1979	Montreal	Puchar świata[5]	sztafeta 4 × 100 m	1. miejsce
1980	Sindelfingen	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 60 m	srebrny medal
1980	Moskwa	Igrzyska olimpijskie	bieg na 100 m	4. miejsce
1981	Grenoble	Halowe mistrzostwa Europy	bieg na 50 m	srebrny medal

Rekordy życiowe

• bieg na 60 metrów (hala) – 7,13 – Turku 31/01/1981 (rekord Szwecji)
• bieg na 100 metrów – 11,16 – Moskwa 26/07/1980 (rekord Szwecji)
• bieg na 200 metrów – 22,82 – Sittard 01/07/1979 (rekord Szwecji)

Przypisy

1. ↑ “Doping is Such a Shame Here”: Why Skiing’s Next Positive Test Won’t Come from Scandinavia
2. ↑ Ben Johnson`s Coach Suspended
3. ↑ Swedish Championships
4. ↑ Swedish Indoor Championships
5. ↑ Start w barwach Europy

Bibliografia

• Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com. sports-reference.com. . . (ang.)
• Linda Haglund, tilastopaja.info   (ang.).
• Track and Field Statistics | Linda Haglund (ang.)

• p
• d
• e

Halowe mistrzynie Europy w biegu na 60 metrów

1966: Margit Nemesházi 1967[A]: Margit Nemesházi 1968[A]: Sylviane Telliez 1969[A]: Irena Szewińska 1970: Renate Meißner 1971: Renate Meißner 1972[A]: Renate Stecher 1973: Annegret Richter 1974: Renate Stecher 1975: Andrea Lynch 1976: Linda Haglund 1977: Marlies Oelsner 1978: Marlies Oelsner 1979: Marlies Göhr 1980: Sofka Popowa 1981[A]: Sofka Popowa 1982: Marlies Göhr 1983: Marlies Göhr 1984: Beverly Kinch 1985: Nelli Cooman 1986: Nelli Fiere-Cooman 1987: Nelli Fiere-Cooman 1988: Nelli Fiere-Cooman 1989: Nelli Fiere-Cooman 1990: Ulrike Sarvari 1992: Żanna Pintusewycz 1994: Nelli Fiere-Cooman 1996: Ekaterini Tanu 1998: Melanie Paschke 2000: Ekaterini Tanu 2002: Kim Gevaert 2005: Kim Gevaert 2007: Kim Gevaert 2009: Jewgienija Polakowa 2011: Ołesia Powch 2013: Marija Riemień 2015: Dafne Schippers 2017: Asha Philip 2019: Ewa Swoboda 2021: Ajla Del Ponte 2023: Mujinga Kambundji 2025: Zaynab Dosso

1. ↑ ^{a b c d e} W latach 1967–1969, 1972 i 1981 zawodniczki rywalizowały na dystansie 50 metrów.

• p
• d
• e

Mistrzynie Pucharu Interkontynentalnego IAAF w sztafecie 4 × 100 metrów

1977: Europa (Possekel, Lynch, Richter, Lannaman) 1979: Europa (Haglund, Réga, Richter, Hunte) 1981: NRD (Siemon, Wöckel, Walther, Göhr) 1985: NRD (Gladisch, Rieger, Auerswald, Göhr) 1989: NRD (Behrendt, Günther, Möller, Oschkenat) 1992: Azja (Gao, Tian, Chen, Xiao) 1994: Afryka (Idehen, Tombiri, Opara-Thompson, Onyali) 1998: USA (Taplin, Gaines, Miller, Guidry) 2002: Ameryka (Lawrence, Campbell, McDonald, Ferguson) 2006: Ameryka (Bailey, Ferguson-McKenzie, Mothersille, Simpson) 2010: Ameryka (Mothersille, Ferguson-McKenzie, Solomon, Baptiste) 2014: Ameryka (Bartoletta, Ahye, Henry-Robinson, Campbell-Brown) 2018: Ameryka (Tenorio, Miller-Uibo, Prandini, Rosa)

• p
• d
• e

Halowe mistrzynie Włoch w biegu na 60 metrów

1970: Molinari 1971: Molinari 1972: Molinari 1973: Molinari 1974: Pursiainen 1975: Bottiglieri 1976: Pursiainen 1977: Haglund 1978: Bottiglieri 1979: Masullo 1980: Miano 1981: Masullo 1982: Capriotti 1983: Masullo 1984: Miano 1985: Masullo 1986: Ferrian 1987: Ferrian 1988: Rabaioli 1989: Vigati 1990: Vigati 1991: Masullo 1992: Sinico 1993: Masullo 1994: Sinico 1995: Sinico 1996: Tuzzi 1997: Gallina 1998: Levorato 1999: Levorato 2000: Levorato 2001: Grillo 2002: Levorato 2003: Levorato 2004: Levorato 2005: Graglia 2006: Grillo 2007: Graglia 2008: Calì 2009: Pistone 2010: Salvagno 2011: Levorato 2012: Alloh 2013: Alloh 2014: Alloh 2015: Alloh 2016: Draisci 2017: Bongiorni 2018: Bongiorni 2019: Herrera 2020: Siragusa 2021: Fontana 2022: Dosso 2023: Mosetti

Flagi obok nazwisk oznaczają zwyciężczynię innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000420404918
• VIAF: 305414845
• LIBRIS: b8nrzfkv18mzgrq

Encyklopedie internetowe:

• NE.se: linda-haglund

Identyfikatory zewnętrzne:

• Olympedia: 75990
• World Athletics: 14345508