Ludwik Drożdż
Ludwik Drożdż to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Dzięki długiej historii i znaczącemu wpływowi na społeczeństwo, Ludwik Drożdż jest przedmiotem debaty, badań i badań od dziesięcioleci. W tym artykule szczegółowo zbadamy najważniejsze aspekty związane z Ludwik Drożdż, analizując jego znaczenie, wpływ i możliwe implikacje na przyszłość. Od samego początku do obecnej ewolucji Ludwik Drożdż jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i ciekawość, a zrozumienie jego zakresu jest kluczowe, aby lepiej zrozumieć otaczający nas świat.
| Data i miejsce urodzenia |
26 listopada 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 2012 |
| Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji | |
| Okres |
od 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Ludwik Drożdż (ur. 26 listopada 1918 w Grodkowie, zm. 11 czerwca 2012 w Kłodzku[1]) – polski ekonomista i polityk, poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys
Syn Ludwika i Marianny. W Komunistycznym Związku Młodzieży Polski działał od 1935. Podczas wojny skierowany na roboty przymusowe w III Rzeszy. W Gliwicach wstąpił w 1944 do konspiracyjnej Armii Ludowej. Należał do Związku Walki Młodych i Polskiej Partii Robotniczej, w 1945 wysłany do Łodzi do Centralnej Szkoły Partyjnej. Był dyrektorem Centralnego Zarządu Przemysłu Chemicznego, potem sekretarzem i I sekretarzem Komitetu Miejskiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Gliwicach. Następne lata spędził również w aparacie partyjnym, m.in. jako instruktor Wydziału Ekonomicznego Komitetu Centralnego PZPR, potem od 1961 w Poznaniu jako sekretarz ekonomiczny, a od 1964 we Wrocławiu, gdzie od 20 lutego 1971 do 11 października 1980 był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR (od 1973 także szefem WRN[2]). Poseł na Sejm PRL VI, VII i VIII kadencji, zrezygnował z mandatu w 1982. Przewodniczący Rady Narodowej miasta Wrocławia w latach 1975–1981[3].
Po wprowadzeniu w 1981 w Polsce stanu wojennego krótkotrwale (od 13 do 25 grudnia 1981) internowany wraz z grupą trzydziestu kilku innych prominentnych byłych działaczy partyjnych (obok Edwarda Gierka, Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha).
Zmarł 11 czerwca w Kłodzku, 4 dni później pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu[4].
Był odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1974)[5], Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy[6] oraz Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974)[7].
Przypisy
- ↑ Ludwik Drożdż. rejestry-notarialne.pl.
- ↑ Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People's Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 103.
- ↑ Hanna Wieczorek: Od Drobnera do Dutkiewicza, czyli poczet prezydentów Wrocławia, „Gazeta Wrocławska” z 19 listopada 2010.
- ↑ Wyszukiwarka grobów we Wrocławiu.
- ↑ Zaszczytne wyróżnienie i uhonorowanie najbardziej zasłużonych ludzi pracy, „Dziennik Polski”, 1974, nr 172, s. 1.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.