Motyw Luigi Macario to taki, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie Luigi Macario był przedmiotem debat, dyskusji i badań. Od wpływu na życie codzienne po wpływ na kulturę i politykę, Luigi Macario okazał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i różnorodnością. Ponieważ opinie i perspektywy na temat Luigi Macario stale ewoluują, ważne jest zbadanie i zrozumienie wszystkich aspektów tego tematu, aby wyrobić sobie świadomą opinię. W tym artykule zagłębimy się w świat Luigi Macario, aby zbadać jego różne aspekty i odkryć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
6 września 1920 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 1994 |
Zawód, zajęcie |
polityk, działacz związkowy |
Stanowisko |
sekretarz generalny CISL (1977–1979), senator (1979–1983), poseł do Parlamentu Europejskiego (1979–1984) |
Partia |
Luigi Macario (ur. 6 września 1920 w Andezeno, zm. 30 kwietnia 1994 w Rzymie[1]) – włoski polityk i działacz związkowy, w latach 1977–1979 sekretarz generalny Włoskiej Konfederacji Pracowniczych Związków Zawodowych, senator VIII kadencji, poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.
W czasie wojny uczestniczył w partyzantce antyfaszystowskiej. Od 1945 aktywny w związkach zawodowych, w tym roku rozpoczął pracę w izbie handlowej w Turynie. Początkowo działał we Włoskiej Powszechnej Konfederacji Pracy, zaś w 1950 należał do założycieli Włoskiej Konfederacji Pracowniczych Związków Zawodowych (CISL), od 1955 należał do jej krajowego sekretariatu. W 1962 wybrano go sekretarzem generalnym związku branży metalowej Federazione Italiana Metalmeccanici – pełnił tę funkcję do 1971, gdy powrócił do władz CISL. W 1977 wybrano go sekretarzem generalnym tej organizacji (zrezygnował ze stanowiska dwa lata później)[1][2].
W latach 1979–1983 zasiadał w Senacie z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji[3]. Jednocześnie w 1979 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego I kadencji. Przystąpił do Europejskiej Partii Ludowej. Został wiceprzewodniczącym Komisji ds. Gospodarczych i Walutowych (1979–1984), a także członkiem Komisji ds. Instytucjonalnych oraz Delegacji ds. stosunków ze Szwajcarią[4].