W tym artykule poznamy ekscytujący świat MKUltra i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejszy wpływ – zanurzymy się w podróż odkrywczą, aby w pełni zrozumieć znaczenie i znaczenie MKUltra w naszym życiu. Poprzez wyczerpującą analizę zbadamy różne aspekty i aspekty, które sprawiają, że MKUltra jest tematem powszechnego zainteresowania, uwzględniającym wszystko, od jego wpływu społecznego po globalne implikacje. Artykuł ten, zawierający wywiady z ekspertami, dane statystyczne i różnorodne perspektywy, ma być kompletnym przewodnikiem odkrywającym tajemnice i zalety MKUltra, oferując wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikowi zagłębić się w fascynujący wszechświat tego tematu.
MKUltra (czasem MK-Ultra) – kryptonim kontrowersyjnego, nielegalnego, początkowo ściśle tajnego projektu badawczego prowadzonego w latach 50. i 60. przez Centralną Agencję Wywiadowczą Stanów Zjednoczonych. Projekt został ujawniony i oprotestowany przez dziennikarzy i komisje śledcze Prezydenta i Kongresu USA (Komisję Rockefellera i Komitet Churcha). Na podstawie ustaleń śledztwa celem projektu MKUltra było zbadanie możliwości sterowania pracą ludzkiego mózgu i kontroli umysłu z wykorzystaniem substancji chemicznych (w tym środków psychodelicznych, m.in. LSD), bodźców elektrycznych, analizy fal mózgowych i form percepcji podprogowej. Według wielu relacji badania były często brutalne i odbywały się także na nieświadomych ich celu obywatelach USA, czasem z tragicznymi skutkami.
Początki projektu wynikały z lęku przed tym, że ZSRR opanowało sposób na kontrolowanie umysłów za pośrednictwem narkotyków lub technologii[1]. Podczas wojny koreańskiej w mediach amerykańskich pojawiły się doniesienia na temat więźniów, których rzekomo poddawano praniu mózgów. Podejrzewano, że ZSRR dysponuje jakąś specjalną tajną technologią, która wpływa na umysły[1].
CIA już na początku lat 50. prowadziło badania nad LSD. W celu przetestowania jego działania narkotyk zażywali sami pracownicy CIA[2]. Projekt MKUltra był rozwinięciem tych badań[2]. Agenci CIA podrzucali LSD przypadkowym osobom, które nie były świadome, że go zażyły i obserwowali ich reakcje[3]. W operacji wykorzystywano prostytutki, które w specjalnie wynajętym mieszkaniu podawały nieświadomym klientom LSD i inne narkotyki[3]. Mieszkania były wyposażone w podsłuchy i lustra weneckie, które umożliwiały ciągłą obserwację[3]. Początkowo podmiotami badawczymi były głównie osoby z półświatka np. drobni dilerzy narkotykowi[4]. Z czasem poszerzono grupę badawczą o osoby z różnych warstw społecznych i ras[4].
Eksperymenty prowadził i koordynował chemik Sidney Gottlieb[1]. Badania nadzorowali oficerowie CIA Frank Wisner, Bedell Smith[1]. W ramach MK-Ultra wykonywano także Eksperymenty w Montrealu, gdzie kluczową postacią był autor techniki „psychic driving” Donald Ewen Cameron, który podróżował do Kanady z Nowego Jorku i podawał pacjentom bez ich wiedzy leki nasenne w dawkach powodujących wielotygodniowe śpiączki[5].
Oprócz badań nad LSD prowadzono również eksperymenty nad hipnozą[6]. W ich ramach podejmowano próbę hipnotyzowania nieświadomych tego, i niewyrażających zgodę na to osób, w celu wywołania efektu amnezji i wpojenia danej osobie jakiejś intencji[6].
Program, składający się z ok. 150 oddzielnych podprojektów, został po raz pierwszy opisany w 1974 r. przez dziennik The New York Times, i wkrótce stał się przedmiotem serii dochodzeń rządowych. Mimo zniszczenia większości dokumentacji dwa lata wcześniej na polecenie ówczesnego dyrektora Agencji, Richarda Helmsa, specjalne komisje – Church Committee powołany przez kongres, oraz prezydencka Rockefeller Commission – potwierdziły doniesienia gazety.
Pokrewnymi projektami z okresu zimnej wojny były między innymi Bluebird (badania nad tworzeniem fałszywych wspomnień i zamazywaniem pamięci, przeprowadzane także z udziałem dzieci) oraz Artichoke (metody przesłuchań wykorzystujące hipnozę, substancje narkotyczne itp.). Podobne prace prowadzone były też przez wywiady Kanady, Wielkiej Brytanii, Związku Radzieckiego i innych krajów.
MKUltra stał się podstawą wielu publicznych spekulacji, debat oraz teorii spiskowych na temat tego, jakie technologie mogły zostać stworzone w trakcie trwania badań, i jaki wpływ mogły lub wciąż mogą mieć na wydarzenia na światowej scenie politycznej.