Maciej Bundzylak

Temat Maciej Bundzylak jest dziś niezwykle ważny, ponieważ wywarł ogromny wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od samego początku Maciej Bundzylak budził zainteresowanie ekspertów i badaczy, którzy poświęcili swój czas i wysiłek na analizę jego implikacji i konsekwencji. Z biegiem czasu Maciej Bundzylak ewoluował i dostosował się do nowych potrzeb i wymagań społeczeństwa, stając się dziś aktualnym tematem. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Maciej Bundzylak i jego wpływ w różnych obszarach, oferując pełny i zaktualizowany przegląd tego bardzo istotnego tematu.

Maciej Bundzylak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1890
Koniuszki Siemianowskie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Senator V kadencji (II RP)
Okres

od 1938
do 1939

Przynależność polityczna

Obóz Zjednoczenia Narodowego

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Maciej Bundzylak (ur. 26 lutego 1890 w Koniuszkach Siemianowskich, zm. 1940 w ZSRR) – polski kolejarz, rolnik, działacz społeczny, wójt, senator w II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Poświęcenie Domu Ludowego w Zagórzu (czerwiec 1938). W białym stroju wójt Maciej Bundzylak
Tablica pamiątkowa w Senacie RP

Był synem Józefa i Anny z domu Swedryk[1]. Ukończył 2-klasową szkołę w Zagórzu i pięć klas szkoły wydziałowej w Rudkach[2][1]. W 1907 rozpoczął pracę na kolei na linii Lwów-Sambor[1]. Należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Ochotniczej Straży Pożarnej w Koniuszkach Siemianowskich[1].

W latach 1911–1912 i 1914–1915 służył w armii austriackiej w szeregach 10 batalionu strzelców[1]. Po wyjściu z wojska wrócił do pracy na kolei w 1914[1]. Po wybuchu I wojny światowej ponownie wcielony do ww. jednostki, służąc na froncie rosyjskim i serbskim[1].

Od 1918 służył w Wojsku Polskim, m.in. w 4 pułku piechoty Legionów[1]. Potem w oddziale wywiadowczym gen. Zygmunta Zielińskiego[1]. Po internowaniu przez wojska ukraińskie w obozie w Sąsiadowicach zbiegł stamtąd 15 maja 1919 z obozu jenieckiego i został komendantem polskiej milicji w gminie Koniuszki Siemianowskie[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym prowadził gospodarstwo rolne w rodzinnej miejscowości[1]. Został wybrany wójtem gminy Koniuszki Siemianowskie i pozostawał nim do końca lat 30.[3] Był inicjatorem budowy szkoły, mleczarni i świetlicy, prezesem koła Związku Strzeleckiego, prezesem kółka rolniczego i Kasy Stefczyka, członkiem Państwowej Rady Rolniczej. Dekretem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z 14 stycznia 1937 został mianowany radcą Lwowskiej Izby Rolniczej[4]. W 1928 kandydował do Sejmu (lista: Monarchistyczna Organizacja Wszechstanowa)[1]. Od 1938 należał do OZN[1]. W 1938 został senatorem V kadencji (1938–1939) z województwa lwowskiego, należał do klubu OZN i pracował w komisjach: administracyjno-samorządowej, rolnej i skarbowej. Został odznaczony Brązowym i w 1937 Srebrnym Krzyżem Zasługi[5].

Około 4–5 września 1939 przyjechał z Warszawy do rodzinnej wsi, pożegnał się z bliskimi i wyjechał, aby dołączyć do ewakuowanych z Warszawy władz. Jesienią 1939 został aresztowany przez NKWD, a śledztwo w jego sprawie wszczęto 15 lutego 1940[1]. Został rozstrzelany przez NKWD wiosną 1940 na Ukrainie w nieznanych okolicznościach[6]. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 42/30 oznaczony numerem 330, dosłownie określony jako Maciej Bundzilak)[7]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Z żoną Anną (ur. 1895) miał córkę Józefę (ur. 1921)[1]. W 1941 rodzina została deportowana na ziemie kazachskie, gdzie Anna zmarła[1]. Zamężna córka, Zofia Chomont, również wywieziona do ZSRR, wróciła do Polski w 1948, zamieszkała w Bieniowie, gdzie zmarła[2].

Upamiętnienie

Został upamiętniony na tablicy pamiątkowej odsłoniętej 3 lipca 1999 w gmachu Senatu RP ku czci senatorów II RP, którzy zginęli w czasie II wojny światowej i okresie powojennych represji[8][9][6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Księga 2015 ↓, s. 306.
  2. ↑ a b Sylwetka Macieja Bundzylaka na stronie Biblioteki Sejmowej – Parlamentarzyści RP. .
  3. ↑ Poświęcenie Domu Ludowego w Zagórzu obok Rudek. „Wschód”. Nr 88, s. 2, 3, 30 czerwca 1938. 
  4. ↑ 12. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 2, s. 22, 30 stycznia 1937. 
  5. ↑ Księga 2015 ↓, s. 307.
  6. ↑ a b Maciej Bundzylak na Tablicy Pamięci Senatu. .
  7. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 11. . .
  8. ↑ Odsłonięcie tablicy pamiątkowej. senat.pl. .
  9. ↑ Tablica Pamięci. senat.edu.pl. .

Bibliografia