Maciej Cisło

Obecnie Maciej Cisło stał się tematem o dużym znaczeniu w społeczeństwie. Z biegiem czasu przyciąga coraz większą uwagę ekspertów i opinii publicznej. Zjawisko to wywołało szeroką debatę w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Maciej Cisło udowodnił, że ma znaczący wpływ na życie ludzi, a jego wpływ stale rośnie. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Maciej Cisło i omówimy jego implikacje w różnych kontekstach.

Maciej Cisło (ur. 24 lipca 1947 w Olsztynie, zm. 13 maja 2023[1] we Wrocławiu) – polski poeta, eseista, autor prozy sylwicznej.

Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Debiutował na łamach miesięcznika Nowy Wyraz jako poeta. Przed 13 grudnia 1981 pracował w Tygodniku Solidarność.

Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce został internowany w Warszawie-Białołęce. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN-Clubu. Laureat Nagrody im. Barbary Sadowskiej za całokształt twórczości. Prowadził warsztaty „kreatywnego pisania” w Instytucie Badań Literackich PAN. Autor wyborów i wstępów do poezji Horacego, Kochanowskiego, Norwida. Wielokrotny stypendysta Funduszu Promocji Twórczości przy Ministerstwie Kultury. Mieszkał w Warszawie. Mąż poetki Anny Janko.

Twórczość

Poezja

  • Plastikowe języki, 1979
  • Okoliczniki są sprzyjające, 1982
  • Z domu normalnych, 1985
  • Stan po, 1986
  • Było jutro, będzie wczoraj, 1993
  • Bezczas i niemiejsce, 2003
  • Kochaina. Wiesze używane i nowe, 2006
  • Niższe studia, 2014
  • Rzeczywisty nierzeczywisty. Wiersze z komentarzami i bez, 2020

Proza

  • Razem osobno, 1994
  • Razem osobno, Wieloksiążka, 1997
  • Błędnik, 2012
  • Błędy i owędy, 2020

Przypisy

  1. ↑ Nie żyje poeta, eseista i prozaik Maciej Cisło , Dwójka polskieradio.pl .

Bibliografia

Linki zewnętrzne