W dzisiejszym świecie Maciej Tyborowski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Niezależnie od tego, czy mówimy o Maciej Tyborowski w kontekście historycznym, społecznym, technologicznym czy naukowym, jego wpływ i znaczenie są niezaprzeczalne. W ostatnich dziesięcioleciach zainteresowanie Maciej Tyborowski wzrosło wykładniczo, co doprowadziło do większej analizy i dyskusji na temat jego implikacji i konsekwencji. Od początków po przyszłość Maciej Tyborowski jest tematem, który wywołuje żarliwe debaty i sprzeczne opinie, co sprawia, że jego badanie jest niezbędne do zrozumienia otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia do Maciej Tyborowski, mając na celu zapewnienie szerokiego i wzbogacającego spojrzenia na ten ważny temat.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Kariera seniorska | ||||||||
| ||||||||
Kariera reprezentacyjna | ||||||||
|
Maciej Tyborowski (ur. 13 lipca 1945 w Parczewie[1]) – polski siatkarz i trener siatkówki, mistrz i reprezentant Polski.
Był słuchaczem Studium Nauczycielskiego Wychowania Fizycznego w Gdańsku, które ukończył w 1966. Występował w AZS Gdańsk, z którym w 1966 debiutował w ekstraklasie. W latach 1968–1974 był zawodnikiem AZS Olsztyn, z którym wywalczył brązowy medal mistrzostw Polski w 1971, wicemistrzostwo Polski w 1972, mistrzostwo Polski w 1973 i kolejne wicemistrzostwo Polski w 1974[1]. W latach 1967–1969 wystąpił w 52 spotkaniach reprezentacji Polski seniorów, w tym m.in. na zawodach Pucharu Świata w 1969, na których jego drużyna zajęła 8. miejsce[2]
W latach 1974–1999 mieszkał we Włoszech, do 1982 jako grający trener, następnie trener różnych drużyn[1]. M.in. w sezonie 1977/1978 występował w zespole serii A Altur. Trieste jako grający trener[3]. W latach 1980–1985 pracował w klubach serii B z Udine (1980/1981) – Mondovì (1981–1984) i Antares Vittorio Veneto (1984/1985). W trakcie sezonu 1984/1985 został trenerem I-ligowej drużyny Bistefani Asti i zajął z nią 8. miejsce w lidze. W sezonie 1987/1988 był drugim, a w sezonie 1988/1989 pierwszym trenerem innego zespołu serie A Opel Agrigento, z którym jednak zajął w lidze ostatnie miejsce[4] Pod koniec sezonu 1990/1991 prowadził razem z grającym równocześnie Andreą Anastasim zespół Sisley Treviso i w tej roli wywalczył w 1991 Puchar CEV[5].
Od listopada 2000 do grudnia 2001 był trenerem występującego w ekstraklasie zespołu AZS Olsztyn, w sezonie 2000/2001 jego drużyna zajęła 5.miejsce[1].