W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Magne Myrmo. Od jego początków po znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie, zbadamy wszystkie aspekty związane z Magne Myrmo i jego wpływem w różnych obszarach. Podczas szczegółowej wycieczki odkryjemy wiele aspektów, które sprawiają, że Magne Myrmo jest tematem powszechnego zainteresowania. Przeanalizujemy jego ewolucję w czasie, wpływ na kulturę popularną, znaczenie na polu akademickim i implikacje we współczesnym kontekście. Przygotuj się na zanurzenie się w wzbogacającą podróż, która pozwoli Ci głęboko zrozumieć wagę i znaczenie Magne Myrmo w naszym społeczeństwie.
![]() Magne Myrmo (1972) | |||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 lipca 1943 | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Lyn Fotball | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
177 cm | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||
|
Magne Gunnbjørn Myrmo (ur. 30 lipca 1943 w Rennebu[1]) – norweski biegacz narciarski, srebrny medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata.
Jego olimpijskim debiutem były igrzyska olimpijskie w Sapporo w 1972 r. Wywalczył srebrny medal w biegu na dystansie 50 km, przegrywając jedynie ze swoim rodakiem Pålem Tyldumem. W pozostałych startach zajął 19. miejsce w biegu na 15 km oraz 21. miejsce w biegu na 30 km. Cztery lata później, na igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku jego najlepszym wynikiem było 23. miejsce w biegu na 30 km stylem klasycznym[1].
W 1970 r. wystartował na mistrzostwach świata w Wysokich Tatrach, gdzie zajął 7. miejsce w biegu na 30 km techniką klasyczną. Na mistrzostwach świata w Falun w 1974 r. triumfował w biegu na 15 km stylem klasycznym. Ponadto wraz z Oddem Martinsenem, Ivarem Formo i Oddvarem Brå wywalczył brązowy medal w sztafecie. Na późniejszych mistrzostwach świata już nie startował.
Dwa razy zdobywał tytuły mistrza kraju (1971 i 1972). W sezonie 1977/1978 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej nieoficjalnego Pucharu Świata w biegach narciarskich. W 1972 roku został uhonorowany Medalem Holmenkollen.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
21. | 4 lutego | 1972 | ![]() |
30 km stylem klasycznym | 1:36:31,15 | +5:52,25 | ![]() |
19. | 7 lutego | 1972 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 45:28,24 | +1:44,31 | ![]() |
2.![]() |
10 lutego | 1972 | ![]() |
50 km stylem klasycznym | 2:43:14,75 | +14,70 | ![]() |
23. | 5 lutego | 1976 | ![]() |
30 km stylem klasycznym | 1:30:29,38 | +5:03,96 | ![]() |
55. | 8 lutego | 1976 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 43:58,47 | +5:28,42 | ![]() |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 15 lutego | 1970 | ![]() |
30 km stylem klasycznym | 1:39:48,01 | +2:23,99 | ![]() |
14. | 22 lutego | 1970 | ![]() |
50 km stylem klasycznym | 2:49:31,70 | +5:47,77 | ![]() |
1.![]() |
20 lutego | 1974 | ![]() |
15 km stylem klasycznym | 41:39,10 | - | - |
3.![]() |
21 lutego | 1974 | ![]() |
Sztafeta 4 × 10 km[2] | 2:03:15,85 | +30,18 | ![]() |
W sezonach 1973/1974 - 1980/1981 Puchar Świata rozgrywany był nieoficjalnie.