Major non-NATO ally

W artykule poruszona zostanie tematyka Major non-NATO ally, która w ostatnich latach wzbudziła duże zainteresowanie w środowisku akademickim i naukowym. Major non-NATO ally jest tematem szeroko poruszanym w literaturze naukowej i wzbudził zainteresowanie badaczy różnych dyscyplin. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Major non-NATO ally, w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten temat. Dodatkowo zbadane zostaną praktyczne i teoretyczne implikacje Major non-NATO ally, a także możliwe kierunki przyszłych badań w tej dziedzinie.

     MNNA

Major non-NATO ally, lub w skrócie MNNA (z ang. Główni sojusznicy spoza NATO) – termin, którym rząd Stanów Zjednoczonych przyjął określać te kraje, które zalicza do swoich najważniejszych sojuszników, ale nie należą one do NATO. Kategoria ta jest nadawana przez amerykańskie władze (podobnie jak klauzula największego uprzywilejowania).

Zazwyczaj z tymi krajami wiąże z USA szereg ważnych umów o charakterze politycznym i obronnym, ale także i gospodarczym (zwłaszcza w krajach Bliskiego Wschodu, jak Kuwejt).

Sprawa stosunków z Nową Zelandią przedstawia się nieco bardziej skomplikowanie, albowiem wiele tamtejszych rządów ogłaszało kraj „strefą bezatomową”, co wiązało się, prócz zakazu posiadania przezeń broni jądrowej, z niezgodą na rozmieszczanie głowic należących do innego kraju oraz przebywaniu na wodach terytorialnych okrętów podwodnych i innych jednostek z bronią jądrową na pokładzie. Oficjalnie przedstawiciele amerykańskiej administracji określają Nową Zelandię jako „bardzo dobrego przyjaciela”.

Lista państw Major non-NATO ally

Źródło[1]:

  1.  Australia (1987)
  2.  Egipt (1987)
  3.  Izrael (1987)
  4.  Japonia (1987)
  5.  Korea Południowa (1987)
  6.  Jordania (1996)
  7.  Nowa Zelandia (1997)
  8.  Argentyna (1998)
  9.  Bahrajn (2002)
  10.  Filipiny (2003)
  11.  Tajlandia (2003)
  12.  Tajwan (2003)[2]
  13.  Kuwejt (2004)
  14.  Maroko (2004)
  15.  Pakistan (2004)
  16.  Tunezja (2015)[3]
  17.  Brazylia (2019)[4]
  18.  Katar (2022)[5]
  19.  Kolumbia (2022)[6]
  20.  Kenia (2024)[7]

Byłe państwa Major non-NATO ally

Administracja prezydenta George’a H.W. Busha (1989–1993) nadała ten status pięciu krajom, Billa Clintona (1993–2001) trzem, George’a W. Busha (2001–2009) sześciu, Baracka Obamy (2009–2017) dwóm, Donalda Trumpa (2017–2021) jednemu, Joe Bidena (2021–2025) trzem.

Zobowiązania sojusznicze

  • Współpraca w dziedzinie zwalczania międzynarodowego terroryzmu
  • Współpraca w dziedzinie szkolenia
  • Współpraca w dziedzinie technologii kosmicznych
  • Współpraca militarna (bazy wojskowe, etc. etc.)
  • Sprawy gospodarcze

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Major Non-NATO Ally Status, Wyszukaj: "Major Non-NATO Ally", U.S. Department of State, 20 stycznia 2021 .
  2. ↑ Shirley Kan, Taiwan: Major U. S. Arms Sales Since 1990, DIANE Publishing, grudzień 2009, ISBN 978-1-4379-2041-3 (ang.).
  3. ↑ Designation of Tunisia as a Major Non-NATO Ally. U.S. Department of State. . . (ang.).
  4. ↑ Brazil: major non-NATO Ally , The Brasilians, 4 czerwca 2019 (ang.).
  5. ↑ C. Todd Lopez, ‘Major Non-NATO Ally’ Designation Will Enhance U.S., Qatar Relationship , defense.gov, 31 stycznia 2022 (ang.).
  6. ↑ Brett Samuels, Biden designates Colombia as major non-NATO ally , The Hill, 10 marca 2022 (ang.).
  7. ↑ Why Kenya’s non-Nato ally status is crucial for regional security , www.bbc.com, 24 maja 2024 (ang.).
  8. ↑ Hillary Clinton says Afghanistan 'major non-Nato ally'. BBC News. . (ang.).
  9. ↑ Olafimihan Oshin, Biden to rescind Afghanistan’s designation as major non-NATO ally , The Hill, 7 lipca 2022 (ang.).

Linki zewnętrzne