W artykule, który prezentujemy poniżej, zagłębiamy się w fascynujący świat Maksymilian Goldfeder, badając jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i możliwe przyszłe wyzwania. Maksymilian Goldfeder jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, jak i hobbystów. W tym tekście będziemy dokładnie badać wiele aspektów składających się na Maksymilian Goldfeder, od jego najważniejszych aspektów po jego implikacje w różnych obszarach życia codziennego. Poprzez głęboką i wnikliwą analizę staramy się zapewnić pełną i wzbogacającą wizję Maksymilian Goldfeder, aby zapewnić czytelnikowi szersze i bardziej znaczące zrozumienie tego ekscytującego tematu.
| Data urodzenia |
1847 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 lutego 1923 |
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
Maksymilian Goldfeder (ur. ok. 1847, zm. 18 lutego 1923) – polski przedsiębiorca związany z Łodzią.
Był z pochodzenia Żydem, który przybył do Łodzi z Warszawy w 1870 roku. Początkowo pracował w banku swojego brata[1], Adolfa[2], a kiedy w 1873 roku ożenił się z córką zamożnego łódzkiego fabrykanta Zygmunta Jarocińskiego[1], Anną Jarocińską[2], otworzył własny kantor bankowy[1].
Był przykładem typowego lodzermenscha, czyli człowieka robiącego karierę na gruncie szybko rozwijającego się miasta. W 1891 roku wybudował kamienicę rezydencjonalną przy ul. Piotrkowskiej 77, będącej jednocześnie siedzibą jego Domu Bankowego, według projektu znanego polskiego architekta Hilarego Majewskiego[1].
W latach 1889–1923 wraz ze swoją rodziną rozwinął w budynku działalność bankową. Na dole posesji znajdował się kantor, na górze zaś rezydencja rodziny Goldfederów[1].
Był jednym z założycieli spółki rysko-warszawskiej, która w 1898 roku założyła Manufakturę Lnianą i Jutową.[3]
Po I wojnie światowej, między innymi na skutek złej oceny perspektyw dalszej działalności bankowej[4], firma popadła w poważne kłopoty finansowe, które w efekcie wraz ze śmiercią Maksymiliana Goldfedera zakończyły działalność jego rodzinnego interesu. Z powodu ogromnego zadłużenia żadne z jego dzieci (Józef, Stanisław, Anna, Felicja, Izabela i Helena) nie poprowadziło dalej banku[2][5]. Zmarł 18 lutego 1923 roku[6].
Jego bratanica – córka brata Maksymiliana, Adolfa Goldfedera – Stefania, wyszła za mąż za ziemianina Jerzego Skarbka[7]. Z tego związku urodziła się Krystyna Skarbek znana ze swojej działalności w okresie II wojny światowej jako agent brytyjskiej tajnej służby Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE), oraz wywiadowca Secret Intelligence Service (SIS)[8].