Maksymilian Iskrzycki

W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Maksymilian Iskrzycki, temacie, który niewątpliwie budzi zainteresowanie i ciekawość wielu osób. Maksymilian Iskrzycki to temat, który przez lata był przedmiotem debat i badań, budząc sprzeczne opinie i wywierając ogromny wpływ na społeczeństwo. Od swoich początków do chwili obecnej Maksymilian Iskrzycki odgrywał ważną rolę w różnych obszarach, wpływając na sposób, w jaki myślimy, działamy i odnosimy się do otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty Maksymilian Iskrzycki, przeanalizujemy jego implikacje i omówimy jego dzisiejsze znaczenie. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Maksymilian Iskrzycki!

Maksymilian Iskrzycki
Data urodzenia

1837

Data i miejsce śmierci

5 października 1891
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: filologia klasyczna
Profesura

30 kwietnia 1870

uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1870-1891

Dziekan Wydziału Filozoficznego UJ

Maksymilian Iskrzycki (ur. w 1837 w Wańkowie w Galicji, zm. w 5 października 1891 w Krakowie) – polski filolog klasyczny, nauczyciel gimnazjalny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Grobowiec Iskrzyckich

Życiorys

Uczęszczał do gimnazjum w Samborze, studia filologiczne podjął w Uniwersytecie Lwowskim, kształcił się również w Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie był uczniem Hermana Bonitza.

Został nauczycielem gimnazjalnym. Pracował w gimnazjach we Samborze, Lwowie, Rzeszowie, następnie od 1 lutego 1869 w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[1]. 30 kwietnia 1870 został mianowany profesorem nadzwyczajnym filologii klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. W ramach repolonizacji Uniwersytetu objął drugą katedrę filologii klasycznej (obok pierwszej, prowadzonej przez Alfreda Brandowskiego), zajmując miejsce filologa śląskiego Jana Wrobla. Bez doktoratu i habilitacji otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1878 roku profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1880/81 pełnił funkcje dziekana wydziału filozoficznego. Zajmował się głównie dydaktyką – prowadził wykłady i seminaria z zakresu historii literatury greckiej i rzymskiej (ograniczał się głównie do objaśniania poszczególnych autorów), gramatyki języka greckiego oraz metryki. Do jego dorobku należą jedynie drobne recenzje rozpraw naukowych drukowane w sprawozdaniach gimnazjalnych oraz przyczynki Zu den Scholien der Odyssee.

Zmarł w 1891 i został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Fd); później zostali tam pochowani także Aleksander Iskrzycki (1842-1910) i Tadeusz Iskrzycki (1872-1913), obaj adwokaci[3][4].

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie C. K. Dyrekcyi Gimnazyalnej św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1871. Krków: 1871, s. 22-23.
  2. ↑ Sprawozdanie C. K. Dyrekcyi Gimnazyalnej św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1871. Krków: 1871, s. 24.
  3. ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 112. ISBN 83-08-01428-3.
  4. ↑ Spis osób pochowanych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (osoby pochowane do 1939 r.). cmentarium.sowa.website.pl. .

Bibliografia

  • Seweryn Hammer, Historia filologii klasycznej w Polsce, PAU - Historia Nauki Polskiej w monografiach XXVI, Kraków 1948
  • Półwiekowe dzieje Kółka Filologicznego U.U.J. 1879-1929, Kraków 1930