Malicieuse (1916)

W dzisiejszym artykule omówimy wszystko, co jest związane z Malicieuse (1916). Niezależnie od tego, czy szukasz informacji o jego historii, wpływie na dzisiejsze społeczeństwo, najnowszych trendach z tym związanych, czy po prostu chcesz dowiedzieć się więcej o jego funkcjach i zaletach, w tym artykule znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz. Od jego powstania po ewolucję w czasie, poprzez różne zastosowania i zastosowania w naszym codziennym życiu, zanurzymy się w pełnej analizie, która pomoże Ci lepiej zrozumieć Malicieuse (1916) i jego dzisiejsze znaczenie. Nie przegap tego!

Malicieuse
Klasa

awizo / kanonierka

Typ

Ardent

Historia
Stocznia

Chantiers et Ateliers de Provence(inne języki), Port-de-Bouc

Położenie stępki

1916

Wodowanie

1916

 Marine nationale
Wejście do służby

1916

Wycofanie ze służby

1939

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 310 ton
pełna: 410 ton

Długość

60,2 metra

Szerokość

7,2 metra

Zanurzenie

2,9 metra

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 1500–2200 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

14–17 węzłów

Zasięg

2000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
2 działa kal. 100 mm (2 x I)
2 zrzutnie bg
Załoga

55

Malicieuse – francuskie awizo (kanonierka do zwalczania okrętów podwodnych) z okresu I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego, jeden z 23 zbudowanych okrętów typu Ardent. Jednostka została zwodowana w 1916 roku w stoczni Chantiers et Ateliers de Provence(inne języki) w Port-de-Bouc i w tym samym roku wcielono ją do służby w Marine nationale. Okręt został skreślony z listy floty w 1939 roku.

Projekt i budowa

Awiza typu Ardent (klasyfikowane też jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych) zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 i 1917 roku[1][2]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Friponne, różniąc się głównie rodzajem siłowni: jednostki typu Ardent wyposażono w maszyny parowe (w wielu przypadkach zdemontowanych z wycofanych ze służby torpedowców), a na kanonierkach typu Friponne zastosowano silniki wysokoprężne[2][3]. Wszystkie miały kliprowe dzioby, różniąc się kształtem nadbudówek i wyposażeniem[1].

„Malicieuse” zbudowany został w stoczni Chantiers et Ateliers de Provence(inne języki) w Port-de-Bouc[1][4]. Stępkę okrętu położono w 1916 roku i w tym samym roku został zwodowany[5][4].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych (we Francji klasyfikowaną jako awizo 2. klasy)[1][4]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 60,2 metra, szerokość 7,2 metra i zanurzenie 2,9 metra[1][6]. Wyporność normalna wynosiła 310 ton, a pełna 410 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 1500–2200 KM, poruszające dwiema śrubami[1][6]. Parę dostarczały dwa opalane węglem kotły systemu du Temple(inne języki) lub Normand[1][4]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła od 14 do 17 węzłów[1][6]. Okręt zabierał 85 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 2000 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][4][a].

Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm M1897 L/45 i dwóch zrzutni bomb głębinowych[1][4].

Załoga okrętu liczyła 55 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][6][b].

Służba

„Malicieuse” został wcielony do służby w Marine nationale w 1916 roku[5][4]. Kanonierka służyła podczas wojny w Zatoce Biskajskiej i na Morzu Śródziemnym, operując w latach 1917–1918 z Tunezji[1][2]. Między 1918 a 1920 rokiem jednostkę przebudowano na trałowiec, dodając do wyposażenia trał mechaniczny[2][4]. Funkcję tę okręt pełnił w okresie międzywojennym do końca służby, który nastąpił w 1939 roku[1][7].

Uwagi

  1. ↑ Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że zasięg okrętu wynosił 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów i 1600 Mm przy prędkości maksymalnej.
  2. ↑ Parkes 1933 ↓, s. 213 podaje, że załoga okrętu liczyła 65 osób.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215.
  2. ↑ a b c d Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 184.
  3. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 215-216.
  4. ↑ a b c d e f g h i Gogin 2022 ↓.
  5. ↑ a b Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 183.
  6. ↑ a b c d Labayle-Couhat 1974 ↓, s. 180.
  7. ↑ Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 259.

Bibliografia

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.). London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: ARDENT 2nd class avisos (ASW gunboats) (1916 - 1917). Navypedia. . (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1933. Oscar Parkes (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1933. (ang.).
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
Kanonierki typu Ardent

Francja