Manfred Kokot

Od niepamiętnych czasów Manfred Kokot przyciąga uwagę i zainteresowanie ludzi na całym świecie. Od samego początku do chwili obecnej Manfred Kokot był tematem dyskusji, debat i refleksji w niezliczonych kontekstach. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę akademicką, naukową, kulturalną czy społeczną, Manfred Kokot pozostawił niezatarty ślad w historii ludzkości. W tym artykule zbadamy różne aspekty, wpływ i znaczenie Manfred Kokot, a także jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Poprzez głęboką i skrupulatną analizę będziemy starali się rzucić światło na ten fascynujący temat i jego znaczenie we współczesnym świecie.

Manfred Kokot
Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1948
Templin

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
srebro Montreal 1976 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa Europy
srebro Praga 1978 sztafeta 4 × 100 m
brąz Rzym 1974 sztafeta 4 × 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
srebro Rotterdam 1973 bieg na 60 m
srebro Göteborg 1974 bieg na 60 m
brąz Sofia 1971 bieg na 60 m

Manfred Kokot (ur. 3 stycznia 1948 w Templinie[1]) – niemiecki lekkoatleta reprezentujący Niemiecką Republikę Demokratyczną, sprinter, wicemistrz olimpijski z 1976 i halowy rekordzista świata.

Kokot rozpoczął karierę od zdobycia brązowego medalu w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[2]. 15 maja 1971 w Erfurcie wyrównał rekord Europy i ustanowił rekord NRD w biegu na 100 metrów wynikiem 10,0 s[3][4]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach odpadł w eliminacjach biegu na 100 metrów[5]. Odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium, a sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem zajęła w finale 5. miejsce[1].

4 lutego 1973 w Berlinie Kokot ustanowił halowy rekord świata w biegu na 50 metrów wynikiem 5,61 s, który przetrwał do 1996, a do tej pory jest halowym rekordem Europy[6]. Zdobył srebrny medal w biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie i powtórzył to osiągnięcie na halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu[7].

Na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie startował tylko w sztafecie 4 × 100 metrów, w której zdobył wraz z kolegami brązowy medal (sztafeta biegła w składzie: Kokot, Michael Droese, Hans-Jürgen Bombach i Siegfried Schenke)[8].

Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu, która wystąpiła w składzie: Kokot, Klaus-Dieter Kurrat, Alexander Thieme i Jörg Pfeifer[1]. Zajął 2. miejsce w tej konkurencji w zawodach pucharu świata w 1977 w Düsseldorfie[9]. Na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze również zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Kokot, Eugen Ray, Olaf Prenzler i Thieme)[10].

Manfred Kokot był mistrzem NRD w biegu na 100 metrów w 1974, wicemistrzem w 1975 i 1976 oraz brązowym medalistą w 1972, 1973, 1977 i 1978[11]. Był również halowym mistrzem NRD w biegu na 50 metrów w 1971 i 1974, na 60 metrów w 1973 i na 100 jardów w 1973 i 1974, wicemistrzem na 60 metrów w 1975 i brązowym medalistą na 55 metrów w 1969[12][13][14].

Przypisy

  1. ↑ a b c Manfred Kokot , olympedia.org (ang.).
  2. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 379 (ang.).
  3. ↑ José María García, Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016) , rfea.es, s. 6 (hiszp. • ang.).
  4. ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 11.
  5. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 537 (ang.).
  6. ↑ All Time Top Lists Senior Indoor 50 Metres Men , World Athletics (ang.).
  7. ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook , European Athletics, s. 386–387, 390 (ang.).
  8. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 550 (ang.).
  9. ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 , IAAF, s. 53 (ang.).
  10. ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook , European Athletics, s. 557 (ang.).
  11. ↑ Leichtathletik – DDR – Meisterschaften (100m – Herren) , Sportkomplett.de (niem.).
  12. ↑ East German Indoor Championships , GBRAthletics (ang.).
  13. ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (50–55–60m – Herren) , Sportkomplett.de (niem.).
  14. ↑ Leichtathletik – DDR – Hallen – Meisterschaften (100y–100m – Herren) , Sportkomplett.de (niem.).

Linki zewnętrzne