Manta (ryba)

Manta
	Mobula birostris
	(Walbaum, 1792)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	chrzęstnoszkieletowe
Podgromada	spodouste
Infragromada	Euselachii
(bez rangi)	płaszczki
Rząd	orleniokształtne
Rodzina	mantowate
Rodzaj	Mobula
Gatunek	manta
Synonimy
	Brachioptilon hamiltoni Hamilton & Newman, 1849; Cephaloptera stelligera Günther, 1870; Cephalopterus giorna Lesueur, 1824; Cephalopterus manta Bancroft, 1829; Cephalopterus vampyrus Mitchill, 1824; Ceratoptera ehrenbergi Müller & Henle, 1841; Ceratoptera ehrenbergii Müller & Henle, 1841; Ceratoptera johnii Müller & Henle, 1841; Ceratoptera orissa Lloyd, 1908; Diabolicthys elliotti Holmes, 1856; Manta americana Bancroft, 1829; Manta ehrenbergii (Müller & Henle, 1841); Manta hamiltoni (Hamilton & Newman, 1849); Raja birostris Walbaum, 1792; Raja diabolus marinus Bloch & Schneider, 1801; Raja fimbriata Lacepède, 1802; Raja manatia Bloch & Schneider, 1801;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; narażony na wyginięcie
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku

Manta^[3], diabeł morski^[3] (Mobula birostris) – gatunek ryby orleniokształtnej, największy przedstawiciel mantowatych.

Zasięg występowania

Żyje w morzach tropikalnych wokół południowej Afryki, od południowej Kalifornii do Peru, od Karoliny Północnej do południowej Brazylii oraz w Zatoce Meksykańskiej oraz Australii. Najczęściej w wodach przybrzeżnych w pobliżu raf, czasem spotykana na głębszych wodach.

Opis

Osiąga długość 3–5 m, rozpiętość płetw 7 m (maksymalnie 9,1 m) i masę ciała 2 ton (maksymalnie 3 tony). Ma dwie tzw. płetwy głowowe po bokach głowy, służące do nagarniania planktonu w stronę otworu gębowego. Nie ma płetwy grzbietowej ani ogonowej. Krótki, biczowaty ogon bez kolca typowego dla większości orleniokształtnych. Szczeliny skrzelowe – pięć par – położone są na spodniej stronie ciała. Samice mają szersze płetwy piersiowe.

Żywi się głównie planktonem, ale zjada również małe i średniej wielkości ryby.

Manty są najczęściej spotykane samotnie lub w parach, rzadziej w małym stadzie. Często wyskakują ponad powierzchnię, nawet na wysokość 1,5 m i z hukiem opadają na wodę. Prawdopodobnie w ten sposób uwalniają skórę od pasożytów.

Dojrzałość płciową osiągają ok. 5 roku życia. Okres godowy odbywa się w wodach tropikalnych, wokół raf, na głębokości 10–20 m, od grudnia do kwietnia. Ciąża trwa 13 miesięcy, po czym samica rodzi jedno, czasami dwa młode przystosowane do samodzielnego pływania. Małe manty zaraz po urodzeniu ważą ok. 11 kg i mają ponad 1 metr długości.

Wideo

Manty żyją w symbiozie z gatunkami ryb wargaczowatych i podnawkowatych, które czyszczą ich skórę z pasożytów.

Przypisy

↑ Mobula birostris, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Mobula birostris, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

Bibliografia

Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.

Linki zewnętrzne

Nancy Passarelli, Andrew Piercy: Manta. Florida Museum of Natural History. . . (ang.).

[itis-1] Mobula birostris, Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Mobula birostris, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[KRR-3] Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973

[1]

[2]

[3]