W dzisiejszym artykule przyjrzymy się różnym aspektom związanym z Marcin Bronikowski. Od jego pochodzenia i ewolucji, po możliwe implikacje i zastosowania dzisiaj. Podczas tej podróży będziemy analizować różne podejścia i perspektywy, które pozwolą nam lepiej zrozumieć rolę, jaką Marcin Bronikowski odegrał na przestrzeni czasu i jak nadal wpływa na różne obszary społeczeństwa. Od aspektów historycznych i kulturowych po jego znaczenie w obecnej panoramie, zagłębimy się w szeroki zakres tematów, aby zrozumieć znaczenie i znaczenie Marcin Bronikowski we współczesnym świecie. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i dociekań na temat Marcin Bronikowski i odkryj jego fascynujący wszechświat z multidyscyplinarnej perspektywy.
![]() Marcin Bronikowski Busko-Zdrój, 30 czerwca 2012 | |
Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1968 |
---|---|
Data śmierci |
29 lutego 2024 |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
1992 - 2024 |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Marcin Tomasz Bronikowski (ur. 28 maja 1968 w Warszawie, zm. 29 lutego 2024 w Albanii) – polski śpiewak operowy, baryton. Syn dziennikarza TVP Adama Bronikowskiego.
Ukończył Liceum Muzyczne im. Karola Szymanowskiego w Warszawie (klasa trąbki), a w 1992 uzyskał dyplom z wyróżnieniem i tytuł magistra sztuki w Konserwatorium Muzycznym w Sofii[1] (Bułgaria), w klasie śpiewu solowego i aktorstwa profesora Rusko Ruskova (1934-2015).
W 1994 zadebiutował w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie partią Alberta w Wertherze Julesa Masseneta. Na tej scenie zaśpiewał ponadto w Carmen Georgesa Bizeta (Escamillo)[2], Traviacie Giuseppe Verdiego (Giorgio Germont)[3], Łucji z Lammermoor Gaetano Donizettiego (Enrico Ashton)[4] oraz jako tytułowy Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego[5].
Występował na scenach operowych i filharmonicznych w Polsce: Teatr Wielki w Poznaniu, Opera Krakowska[6], Filharmonia Narodowa w Warszawie, NOSPR[7], Studio Koncertowe PR im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, Filharmonia we Wrocławiu, Filharmonia w Bydgoszczy, Filharmonia w Rzeszowie oraz Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku i za granicą: m.in. La Scala, Royal Opera House Covent Garden w Londynie, New Zealand Opera w Auckland, Opera North w Leeds, Teatro Argentino w La Plata, Teatro Verdi w Trieście.
Zmarł nagle 29 lutego 2024 podczas podróży po Albanii[8][9]. Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach w Warszawie[10]. W 2024 został pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[11].
Tytuł | Kompozytor | Rola | Miejsce | Rok |
---|---|---|---|---|
Carmen | Georges Bizet | Escamillo | Trondheim Symfoniorkester[12] | 2014 |
Cavalleria rusticana | Pietro Mascagni | Alfio | New Zealand Opera, Auckland[13] | 2011 |
Don Pasquale | Gaetano Donizetti | Dottor Malatesta | AGAO, Pamplona[14] | 2015 |
Eugene Onegin | Piotr Czajkowski | Eugene Onegin | Teatro Argentino, La Plata[15] | 2011 |
Faust | Charles Gounod | Valentin | Opera North, Leeds[16] | 2012 |
Król Roger | Karol Szymanowski | Król Roger | Festival Amazonas de Ópera, Manaus | 2013 |
La Cenerentola | Gioacchino Rossini | Dandini | Royal Opera House Covent Garden, Londyn[17]
New Zealand Opera, Auckland[18] |
2000
2015 |
La Traviata | Giuseppe Verdi | Giorgio Germont | Teatr Wielki – Opera Narodowa, Warszawa[19] | 2015 |
La boheme | Giacomo Puccini | Marcello | Oper Leipzig[20] | 2015 |
Madama Butterfly | Giacomo Puccini | Sharpless | Scottish Opera, Glasgow[21] | 2014 |
Pagliacci | Ruggero Leoncavallo | Silvio | New Zealand Opera, Auckland[13] | 2011 |
Werther | Jules Massenet | Albert | Teatr Wielki, Poznań[22] | 2013 |