W tym artykule temat Marcin Horała zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Marcin Horała jest dziś zagadnieniem niezwykle aktualnym, budzi debatę i kontrowersje w różnych obszarach, a jego badanie jest kluczowe dla zrozumienia złożoności współczesnego społeczeństwa. Na tych stronach zostaną przeanalizowane liczne krawędzie tworzące Marcin Horała, zbadane zostaną ich praktyczne i teoretyczne implikacje oraz przedstawione zostaną różne refleksje, które zachęcą do krytycznej refleksji. Z różnych dyscyplin i dziedzin wiedzy Marcin Horała zostanie zbadany w sposób rygorystyczny i szczegółowy, w celu zapewnienia nowych perspektyw i wzbogacenia debaty na temat tego zjawiska.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
2 października 1981 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik, politolog |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015), wiceminister infrastruktury (2019–2022), wiceminister funduszy i polityki regionalnej (2022–2023) |
Partia | |
![]() |
Marcin Michał Horała (ur. 2 października 1981 w Gdańsku) – polski polityk, prawnik, politolog i samorządowiec, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji. Od 2019 do 2023 pełnomocnik rządu ds. Centralnego Portu Komunikacyjnego dla RP, w latach 2019–2022 sekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury, w latach 2022–2023 sekretarz stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej.
Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego w Gdyni[1] oraz prawa i politologii na Uniwersytecie Gdańskim. Po studiach podjął pracę w jednym z gdyńskich przedsiębiorstw gospodarki morskiej[2]. Działacz stowarzyszenia KoLiber[3] oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Cisowej, był także wiceprezesem Powiernictwa Polskiego[2].
W 2002 bezskutecznie kandydował do Rady Miasta Gdyni z KWW Naprzód Gdynio! – Lista Prawicowa[4]. Był członkiem Unii Polityki Realnej[5], w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 kandydował bez powodzenia z listy UPR[6]. W tym samym roku przeszedł do Prawa i Sprawiedliwości. Był radnym dzielnicy Chylonia. W wyborach w 2006, 2010 i 2014 wybierany na radnego Gdyni[2]. W 2014 jednocześnie bez powodzenia ubiegał się o miejską prezydenturę[7].
W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował bezskutecznie na posła z listy PiS[8]. W wyborach w 2015 wystartował ponownie do Sejmu w okręgu gdyńskim. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 10 546 głosów[9]. 20 lipca 2018 został przewodniczącym komisji śledczej ds. wyłudzeń VAT[10]. W 2018 ponownie kandydował na prezydenta Gdyni, uzyskując 16,9% głosów[11].
W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 86 079 głosów[12]. W IX kadencji zasiadł w Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej, Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka oraz Komisji Ustawodawczej[13].
W listopadzie 2019 został powołany na stanowiska sekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury i pełnomocnika rządu ds. CPK dla RP[14]. W kwietniu 2022 dodatkowo powołany na funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Funduszy i Polityki Regionalnej[15]. W lipcu tegoż roku odszedł z Ministerstwa Infrastruktury, zajmowane przez niego stanowisko pełnomocnika rządu ds. CPK dla RP przeniesiono do drugiego z resortów[16]. W wyborach w 2023 po raz trzeci z rzędu został wybrany do Sejmu, zdobywając 47 974 głosy[17]. W grudniu tego samego roku zakończył pełnienie funkcji w administracji rządowej. W 2024 bezskutecznie kandydował w kolejnych wyborach europejskich[18]. W czerwcu tego samego roku wraz z należącą do Lewicy Razem posłanką Pauliną Matysiak zapowiedział projekt „Tak dla Rozwoju” (mający zajmować się m.in. tematyką CPK)[19].
Jest żonaty z Beatą, ma trzy córki: Agatę, Agnieszkę[2] oraz Martę[20].