Marcin Nawrot
W dzisiejszym świecie Marcin Nawrot stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od wpływu na współczesne społeczeństwo po implikacje w życiu codziennym, Marcin Nawrot stał się głównym tematem współczesnego dialogu. Wraz ze stałym wzrostem zainteresowania opinii publicznej, Marcin Nawrot wywołał niekończące się pytania i debaty, generując bezprecedensowe zainteresowanie zdobywaniem wiedzy na temat różnych jego aspektów. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Marcin Nawrot i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając kompleksowy przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć to zjawisko.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Ambasador RP w Azerbejdżanie | |
| Okres |
od 2001 |
| Poprzednik |
utworzenie stanowiska |
| Następca | |
| Ambasador RP w Irlandii | |
| Okres |
od 2010 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Marcin Nawrot (ur. 20 grudnia 1953 w Warszawie) – polski historyk, urzędnik i dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego, ambasador RP w Azerbejdżanie (2001–2005) i Irlandii (2010–2014).
Życiorys
Studiował matematykę stosowana i fizykę techniczną oraz elektronikę na Politechnice Warszawskiej (1973–1979), a także, w latach 1980–1985, na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, uzyskując tytuł magistra historii. Po ukończeniu studiów historycznych otrzymał stypendium na Wayne State University w Detroit (1989–1990), gdzie zajmował się stosunkami dyplomatycznymi radziecko-amerykańskimi pod koniec II wojny światowej. W okresie PRL pracował m.in. w Elektrociepłowni Siekierki oraz jako lektor i przewodnik niewidomych. W latach 1980–1983 działacz samorządu studenckiego Uniwersytetu Warszawskiego (1982–1983 przewodniczący Zarządu Samorządu Studentów UW)[1]. W latach 1983–1989 był współredaktorem pisma „ABC” poświęconego krajom Europy Środkowo-Wschodniej[2][3][4].
W 1990 rozpoczął pracę w strukturach rządowych, początkowo w Ministerstwie Obrony Narodowej jako zastępca szefa służb prasowo-informacyjnych, a w 1991 w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, na stanowisku wicedyrektora Departamentu Prasy i Informacji. W 1995 został radcą w Stałym Przedstawicielstwie RP przy ONZ w Nowym Jorku. Po powrocie z placówki był starszym radcą ministra w Departamencie Europy Środkowej i Południowej[3]. W 2001 został mianowany ambasadorem nadzwyczajnego i pełnomocnego w Republice Azerbejdżanu. W 2005 wrócił do centrali MSZ. Pełnił obowiązki m.in. dyrektora Departamentu Narodów Zjednoczonych i Praw Człowieka w MSZ (2006–2007 i 2008–2010)[4]. Od 2010 do 2014 był ambasadorem RP w Irlandii[2], po powrocie do Centrali w latach 2014–2016 był dyrektorem Centrum Operacyjnego. W latach 2016–2022, do chwili przejścia na emeryturę w lutym 2022 r. był wykładowcą oraz naczelnikiem wydziału w Akademii Dyplomatycznej MSZ[5], kierownikiem aplikacji dyplomatyczno-konsularnej. Wykłada m.in. w KSAP[6] oraz Uniwersytecie Śląskim.
Odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla kultury polskiej” za działalność w wydawnictwach niezależnych[3]. W 2012 otrzymał ministerialną Nagrodę im. Mariusza Kazany dla kierownika placówki „za szczególną troskę o zachowanie wysokich standardów estetycznych kierowanej placówki zagranicznej”[7]. Zna biegle język angielski i rosyjski[2].
Przypisy
- ↑ Jacek Bartkowiak, Element Antysocjalistyczny, Samorząd Studentów na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1980-1989, Zgierz, Dębogóra 2017, s. 298, ISBN 978-83-947755-4-4.
- ↑ a b c CV , dublin.msz.gov.pl .
- ↑ a b c Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 153/ , orka.sejm.gov.pl, 26 kwietnia 2001.
- ↑ a b Protokół posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 166/ , orka.sejm.gov.pl, 8 czerwca 2010 .
- ↑ Wizyta Studyjna w Ministerstwie Spraw Zagranicznych , prawo.ug.edu.pl, kwiecień 2018 (pol.).
- ↑ Marcin Nawrot , ksap.gov.pl .
- ↑ Święto Służby Zagranicznej: odznaczenia Prezydenta RP i dni otwarte w MSZ , www.msz.gov.pl, 16 listopada 2012 .